sunset

the end

jjeonggukjeon
Hyung geldim
Evin az ilerisindeyim
Arabamı görürsün
Tek siyah araç bana ait şu an

kimtaetae
Bahane buluyorum
Bekle beni

~÷~

Telefonu kapatıp yerinde kıvranmaya başlayan Taehyung ne dese de kurtulsa oradan diye düşünüyorken MinHee çekingen tavırlarla Taehyung'un yanına oturmuştu.

"İyi misin?"

"Bilmem"

Bir şey diyemeden Taehyung'un hareketlerine bakmakla yetinmiş, sonrasında omuz düşürerek arkasına yaslanmıştı genç kız.

"Taehyung sana bir şey söylemem gerek"

"Evet?"

"Üzgünüm ama.. Ben evlenmek istemiyorum"

Dikkatini bu kez MinHee'ye vermiş olan Taehyung zaten evlenmeye gönüllü değilken fırsatını bulmuştu işte.

"Gerçekten özür dilerim ama benim sevdiğim biri var."

"Sorun değil, hiç sorun değil. Çünkü aynı şeyleri ben de yaşıyorum. Benim de sevdiğim biri var ve seninle evlenmek istemiyorum."

"Öyle mi, sevindim. Ailelerimize söylersek eğer belki kurtuluruz."

"Yani.. Benim annem illa evleneyim diye uğraşıyor, bu yüzden ben kaçacağım."

"Wow, kaçacak mısın?"

"Evet"

"Kızı da kaçıracak mısın? Ailesi ne der bu işe?"

"Kızın ailesi mi.. Onlar beni biliyor ve seviyor."

"Ah, ne şanslısın"

"Bir arkadaş beni dışarıda bekliyor. Evden çıkmama yardım eder misin? Kaçmam için fırsat ayağıma geldi."

"İyi ama ben ne olacağım?"

"Sen de kaç"

"Nasıl?"

"Tamam şöyle yapalım. Gezmeye gidiyoruz ayağına kaçalım. Ailelerimiz de nasıl olsa beraberiz diye arkamızı aramayacaklarına göre uzun bir süremiz var saklanmak için."

"Ama.. Ben sevdiğim kişiye haber vermedim. Öyle ani çıkarsam nereye giderim?"

"Pekala.. Sevdiğin seni alana kadar benim yanımda kalırsın."

"Gerçekten mi? Bana yardım edecek misin?"

"Sen bana ediyorsun da ben sana etmeyecek miyim?"

"Teşekkürler Taehyung"

"Hadi gidelim"

İkili ayaklandığı sırada ebeveynleri her ikisine bakmış, "Nereye çocuklar?" diye sormuşlardı.

"MinHee ile dışarıda biraz gezelim diyoruz. Siz de izin verirseniz tabii.."

Anneler gülümseyip birbirine baktıktan sonra yine ikiliye bakmış, "Gidin hadi" demişlerdi bunun üzerine.