Bakışlarını kısa süre üzerimdeki kırışmış okul formasında gezdirdi.
İnce kaşlarının gölgelediği yeşil gözlerini kısarak alaylıca güldü.
"Kızıma oyun arkadaşı aramıyorum küçüğüm, bakıcı arıyorum."
Yaş farkı içerir.
''Efendim, benden başka bir isteğiniz yoksa çıkabilir miyim?'' Sofia'nın halsiz çıkan sesinden epey yorulduğu belli oluyordu. Sofia kişisel asistanımdı, iş hayatında gerektiğinde de iş dışında bana yardımcı oluyordu.
Kafamı çalışma masamdaki kağıt yığınından ayırmadan başımla gidebilirsin anlamında kısaca onayladım.
''Bugün epey çalıştınız, dilerseniz beraber çıkalım, efendim.'' bakışlarımı ona çevirdiğimde işaret parmağını beline uzanan kızıl saçının bir buklesine doluyordu. Ne ima ettiğini açıkça anlamıştım ancak iş yerindekilerle iletişimim sadece patron, çalışan ilişkisiyle sınırlıydı. Sofia bu kuralımı gayet iyi biliyordu ancak her seferinde de şansını denemekten de çekinmiyordu.
''İyi geceler, Sofia.'' bakışlarımı tekrardan kağıtlara indirdikten bir kaç saniye sonra kulağıma gelen topuklu sesi ve kapının kapanmasıyla odamdan çıktığını anlamıştım. Kendimi tekrardan masamdaki notlara verdim.
Ne kadardır masa başındaydım, hatırlamıyordum, ancak belimi sızlatan ağrıyla sandalyeme yaslandım. Belimi ve boynumu ufakça esnettikten sonra bakışlarım büyük, cam masamda duran dijital saate kaydı. Gece yarısını henüz geçmişti.
Sanırım eve gitmek iyi bir fikir olacaktı, yorulmuştum. Masamdaki dağınıklığı toplaması için Sofia'ya bırakarak siyah ceketimi askılıktan alarak hızlıca üzerime geçirdim. Odamdan çıktıktan sonra hala çalışmakta olan bir kaç kişinin selamına başımla karşılık verdikten sonra ajans binasının kapısına gelmiştim.
Adını bilmediğim genç bir vale yanıma yanaştığında bahşişini verdikten sonra arabamın anahtarını alıp kendimi bebeğimin kollarına bıraktım. Bu bebeğe araba demek hakaret sayılırdı. Direksiyonun başına yerleştiğim gibi elimi impala'mın yumuşak deri koltuğunda gezdirdim.
Adamın dudakları uçuklatacak kadar pahalı arabaları garajına sıralayacak imkanı gayet rahat vardı, bebeğim dediği arabası 67 model bir chevydi. Onun gibi bir adamın bu arabayı kullanması şaşırtıcıydı ancak bu araba vefat eden karısıyla geçirdiği harika anılarla doluydu. Adam için bu arabanın bu kadar önemli olmasının sebebi yalnızca karısından dolayı değildi, çünkü herkes bilirdi ki 1967 Chevrolet Impala evrenin en önemli arabasıydı.
:')
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adam bıkkınca bir soluk verdi, gece yarısı olmasına rağmen trafik vardı. Başını iki yana salladı, eğlencenin gece yarısından sonra başladığı bir ülkede yaşıyorlardı. Adam daha fazla trafikte beklememek adına önüne çıkan ilk ara sokağa saptı.
