ᴡʜᴇɴ ɪᴛ ᴄᴏᴍᴇs ᴛᴏ ʏᴏᴜ π ᴋᴀɢᴇʜɪɴᴀ

u10 fin'

Shouyo:
Marketten istediğin bir şey var mı?
Daichi senpailerde kutlamamız ne kadar uygun ki?
Tüm arkadaşlarımızı da çağırdık

Tobio:
Uygun olduğunu söyledi sonuçta
Dert etme bebeğim
Alışverişi beraber yaparız bensiz gitme
Hatta buluşalım
Her zamanki yerde, yarım saate orada ol

Shouyo:
Tamaaam❤️

Shouyo 30 dakika içinde -okula birlikte gidecekleri günlerde buluştukları- ağacın altına varmıştı. Biraz etrafa bakınmanın ardından uzaktan gelen Tobio'yu gördüğünde gülümsemesini gizleyemedi, öyle bir amacı da olmamıştı zaten.

Yaklaştığında sıcak bir kucaklaşma için kollarını açan uzun çocuğa, sıkıca sarıldı Shouyo. Çevrede biri var mı kolaçan ettikten sonra parmak ucunda yükselip Tobio'nun dudaklarına yanaştı. Tobio, en çok da ufak boyutundan kaynaklandığına inandığı şirin suratı avuçları içine aldı. Bu, birbirlerine verdikleri ilk öpücükleri değildi belki ama en özeli olarak nitelendirilebilirdi.
Bir iki hafta öncesine kadar sadece hayalde olabileceğine inandıkları şeyleri, şimdi özgürce yapabiliyorlardı.

31 Aralık öğleden sonrası, Sawamura Daichi'nin evine konuşarak yürüyen iki kişi.
Tobio güldüğünde elini uzattı Shouyo. Bu 'elini tutmak istiyorum' demenin alternatif bir yoluydu. Siyah saçlı çocuk uzandı ve tuttu kendisininkine göre minik olan eli, tıpkı söz verdiği gibi.

Tuttuğu eli sallayarak gülümsedi Shouyo. Yılbaşı arifesinde -erken de olsa- hediyesini alan ikili gökyüzüne doğru bakıp aynı şeyi mırıldandı.

"Eğer cidden varsan Noel Baba, hediyen için teşekkürler."

Evet, tatlış bir final yapmak istedim, yılbaşında uslu çocuk olan bebeklerim için. Bu kurguda da bana destek verdiğiniz için teşekkür ederim. Daisuga'da, Bokuaka'da ve tabi bu Kagehina'mda olduğu gibi; gelmesini istediğim -düşündüğüm- Kuroken'de, Asanoya'da, Sakuatsu'da ve Iwaoi'de de sizleri görmek isterim. Umarım beğenip eğlenerek okumuşsunuzdur, sizleri seviyorum.

Bolca sosyal mesafeli ama manevi olarak tamamen içten öpücük ve sevgilerimle. ❤️