My Maniac CEO (COMPLETED)

Chapter 27

Max

Tahimik lamang kami sa pagkain, kanina ko pa na raramdaman na tinititigan ako ni Black pero wala akong binigay na kahit anong sulyap sa kanya.

Ang landi mo Max e marupok ka naman.

"Ahermm" alam ko sinandya niyang lakasan iyon para makuha ang atensyon ko.

Nagpunas muna ako ng bibig at tsaka ako tumingin sa kanya nang wala pa ring expression at ganon din siya pinapatigas ang kanyang expression na para bang business lang ang sadya niya.

Business naman talaga Max. Bakit nag a assume kang ikaw ang sadya niya? Grabi ka talaga mag isip. Opsss ako pala isip mo hehe

"So where is the contract na e s-sign ko? Siguro naman diniscuss niyo na ito ng mom ko." walang pa ligoy ligoy kong sabi sa kanya.

Hindi agad nakapag salita si Black na at tinititigan lamang ako alam ko naman na maganda ako noon pa kaya tinawag ko siya ulit.

"Mr. Smith?"

"Black, baby. Black ang e tawag mo sakin."

"Sorry to tell you Mr. Smith but I have to be professional in terms of business and we're not close to speak out your name. So now, give me the contract so I can sign it already I have business to attend to." e yun na yata ang mahaba kong nasabi sa kanya ngayon ng hindi nababasag ang tinig ko.

Ngayon ko lang nalaman sa sarili ko kong gano ko pala ka miss tong lalaking ka harap ko pero di ko dapat ipakita dahil sasaktan lang niya ulit ang puso ko. Alam ko sa sarili ko na masakit pa din ang ginawa niya sa tagal ng panahong hindi ko siya nakita, gusto ko siyang yakapin, gusto kong itanong sa kanya kong bakit niya ako niloko, kong bakit niya ko ginamit pero di ko kayang malaman ang katotohanan kaya pinili ko nalang na maging professional sa harap niya.

"Max I know–"

"Ms. Gonzalez" putol ko sa sinabi niya nang banggitin niya ako sa pangalan ko.

Hindi ulit siya nagsalita sa sinabi ko at para bang nakita ko sa mga mata niya ang sakit at lungkot pero nawala agad iyon, huminga muna siya nang malalim bago siya ulit nag salita.

"Okay Ms. Gonzalez" Pormal niyang sabi at may kinuha sa case niya.

"Here are the papers that you're going to sign, no need for the further explanation because we already discussed about it to Mrs. Gonzalez all we have to do is to end up the contract so we can start planning our business."

Nag tuloy tuloy lang kami sa pag uusap tungkol sa business at naging pormal na rin sa isa't isa. Nang matapos ay naghanda na ako sa sarili para gumayak.

"Thank you for investing in our company Mr. Smith well, tapos na rin lang man tayo ay aalis na ako."

Tumayo na ako pero isang hakbang pa lamang ang nagawa ko ay nagsalita siya ulit na ikinatigil ko.

"I still love you baby please come back to me, it's been already 3 years hindi ko na kaya pang pagmasdan ka lang sa malayo."

Hindi ako nagsalita at hindi ko din siya nilingon pero ang puso ko ay nagsimulang bumilis ng katulad nang dati.

Please heart tumigil ka na sa pag tibok ng mabilis.

Sita ko sa puso ko dahil anytime para akong sasabog dala na rin siguro sa kaba ng marinig ko ang sinabi niya.

"Baby I hope 3 years is enough space for us please come back to me I missed you so much that it hurt me to see that your happy without me"

Para akong na durog sa huli niyang sinabi, hindi ko alam pero parang gusto kong sabihin ang mga hinanakit ko.

At yun ang di ko mapigilan at humarap ako sa kanya at doon ko nakitang nakayuko siya na para bang sobrang bigat ng dala niya.

"Happy without you? Yes. At sana hindi ka nalang nagpakita ulit kinalimotan na kita e, kinalimotan ko na lahat ng nangyari noon. Ayaw ko nang maalala ang mga masasakit na nalaman ko, alam ko namang panakit butas lang ako at di mo na kailan o di niya na kailangang ipamukha ng harap harapan sakin dahil Black, masakit pa rin e. Kahit anong pilit kong kalimotan ang mga masasakitan na pangyayari binabalik balikan pa rin ako" umiyak na ako dahil hindi ko kinaya ang dinadala kong sakit sa mahabang panahon na ngayon ko lang ginawa.

"No! Hindi ka panakit butas Max–"

"Shut it up! Ayaw ko nang marinig pa kahit akong explanation pa yan. Hiling ko lang sana na.. sana hindi kita nakilala at sana di kita minahal ng lubos pa sa sarili ko. Pinag sisisihan ko lahat nang yun."

Lumapit si Black sa akin at hinawakan ang balikat ko para makita ako pero naka yuko ako kaya inangat niya iyon gamit ang isang kamay niya.

"No baby please. Wag mo namang sabihin yan nasasaktan ako, masakit dito." sabay turo niya sa bandang puso niya.

"Hindi mo alam kong gano ko pinag sisihan ang mga lumabas sa bibig ko noon, di ko kayang tanggapin sa sarili ko na minahal kita ng sobra pa sa sobra kaya wa mong sabihin na pinagsisihan mong nakilala mo ako dahil ako? Hindi ako nagsisising minahal kita, at mahal pa rin kita hanggang ngayon. Please Max give me a second chance to prove na mahal na mahal kita, give me a chance na e tama ang mga pagkakamali ko noon."

Hindi ako nagsalita at umiyak lamang kaya niyakap niya ako, alam kong dalawa kaming nasasaktan ngayon. Magkayakap lamang kami hanggang sa humupa ang mga luha namin.

Miss ko na pala ang ganito kami ka lapit. Miss ko na ang lahat ng sa kanya.

At alam ko rin sa sarili ko ngayon na mahal ko pa rin siya.

Lumayo na ako sa yakap niya at inayos ang itsura ko bago ako nagsalita.

"I'm sorry Black pero di ko na kayang bumalik sayo dahil para ko na ring binabalikan ang panlolokong ginawa mo sakin. I'm sorry please let me go and just move on, find someone who can loved you the way you loves her. I'm not the perfect girl to be with you. I don't love you anymore, you see? I'm already happy without you. I'm sorry"

At yun ang dapat kong sabihin sa sarili ko dapat.

Yun ang pinaka sinungaling na nasabi ko sa sarili ko.

At doon ulit na wasak ng pangalawang beses ang puso ko sa iisang tao.

----

Sorry for the wait guyss huhuhu naging busy po kasi si author😓

Thank you sa lahat ng nag susubaybay sa updates ko wahhhhh alabyoo na huhuhu hehe.