İKİ KALP ♥♡

Tesadüf..

Sabah saat 10:00 yeni kalkmıştım.Gece geć yattığım için hala uykum vardı.Ama kalkıp kursa gitmeliydim.Zorlada olsa kalkıp uykulu gözlerle banyoya gidip yüzümü yıkadım aynada kendime baktığımda darmadağan saçlar ve yamulmuş pijamayla dolanıyordum evin içinde.Hemen odama gidip üstümü giyindim ve salona gectim kahvaltımı yaptıktan sonra alel acele çıktım..

Yolda giderken sanki herkes bana bakıyordu..

Neden Bakıyorsunuz ??

Üstümde bişey mi var ??

Makyajım mı aktı yoksa ??

Diye kendi kendime söyleniyordum içimden. Garipsemiştim insanların bana bakmasını.Kursun kapısından içeri girdiğimde karşımda çok yakışıklı esmer uzun boylu saçları yapılı bir şaheser duruyordu sanki.Hemen gözlerimi üstüne dikip etkili bakışlarımı devreye geçirmiştim.

İşte o an...

Bana ilk kez baktığı o an ,

Hiç gözümün önünden gitmiyor.

Sınıfa geçtim ve hoca sınav olacağımızı söylediğinde yüzümde " Hayırrr olamazz "gibi bir tavır vardı.Başımı sağ tarafıma döndürdüğümde asıl şoku o an yaşamıştım.Dışarıda gördüğüm çocuktu bu.Sonra benim baktığımı anlayıp başını çevirdi ve bana gülümsedi.Hemen başımı çevirip Aman Allah'ım ne kadar güzel bir kulun var diye söylenmiştim kendi kendime.

Sınav kağıdı önüme geldiğinde bakakaldim.Bildiğimi de unutmuştum sadece aklımda onun bana gülümsemesi vardı.Dakikalar hızla geçiyordu kağıdıma yöneldim ve yapmaya başladım.Sonra sınav bitti ve kağıtları hocaya vermiştik.Hocamız kağıtlara karışık karışık dağıtmıştı hepimize.

Tesadüfmüydü onun kağıdının bana benimkinin ise ona gitmesi ??

Belkide...

Ama birşeyi biliyordum ki bizim birbirimize çok yakışacağımızdı.Kağıtları cevapladıktan sonra herkes birbirine vermeye başladı elim titriyordu , çok heyecanlanmıştım.Kağıdı ona dogru uzattım ve konuşmaya başladık.

"Merhaba ben Berkay "

"Bende Rabia"

Soyadımdan tanıdığı bir kişi olduğunu söyledi ve bana sordu ben ise ;

"Evet o benim Kuzenim  " cevabını verdim.

Şaşırmıştı.Biraz daha konuştuktan sonra o kişinin benim kuzenim olmadığı kanısına varmıştık sadece soyadlarımız benzediği ve kuzenimin adına sahip olan bir kişiydi.Gülüştük ve sonra kağıtları hocaya verip dışarı çıktık.Arkasını dönüp giderken bana göz kırpmıştı.Onu artık birazcıkta olsa tanıyordum.

-Onun adı Berkay ♥

Adı gibi kendide çok güzeldi. Kurstan çıktım ve Kızılcahamamı gezmeye başladım.Sandığım kadar da kötü biyer değilmişti.Özellikle şehitler ağıcı çok iyi düşünülmüş bi fikirdi.İnsanlar fotoğraf çekiniyorlardı onun önünde.Yorulduğumu hissedince eve geçtim ama hala aklımda Berat vardı.

Onun ses tonu ,

Bakışı ,

Gülümsemesi ,

Öyle güzel öyle masumcaydı ki aşık olmamak imkansızdı.Ertesi gün Ankara'ya dönmek zorunda kaldım.Çok üzülmüştüm onu birdaha göremicem diye..Bir hafta sonra Faccebook'a girdiğimde arkadaşlık  isteği vardı.Acaba o mu ? Diye düşündüm durdum isteğe baktığımda şok olmuştum...