AGEPLAY TAEKOOK -2-

10

22 VOTE OLMADAN YB
!!GELMEYECEK!!

(TAE'NİN ANLATIMINDAN)

Elimizde olan son parayla bir otobüse binmiş ve Jimin'in dedesinin -eskiden- kaldığı huzurevine doğru gidiyorduk.

Ben cam kenarında, Jimin ise yanımda oturuyordu. Kafasını omzuma yatırmış ve sessizce gözyaşlarını akıtıyordu.

Jimin'in kafasını omzumdan kaldırdım ve kollarımın arasına girebileceği kadar bir boşluk bıraktım.

Birkaç çift gözü üzerimde hissettim ve kafamı kaldırdım.

İğrenerek bakıyorlardı.

Aptal homofobikler...

Büyük ihtimalle bizi sevgili zannetmişlerdi.

Onları umursamayarak Jimin'i kollarımın arasına aldım.

20 Dakika Sonra

Huzurevine gelmiştik. Önümüzde duran koca pembe binaya doğru bakıyordum.

Jimin yol boyunca biraz sakinleşmişti.

-Daha iyi olduysan içeri girelim mi?

Jimin sadece kafasını sallamıştı.

Elinden tutup ona gülümsedim umutla.

Buruk bir gülümseme sardı dudaklarını.

Koca kahverengi kapıya doğru ilerledim. Ağır kapıyı iterek açtım ve içeri girdim.

-Merhaba birine mi bakmıştınız? ~ Görevli.

Orta yaşlı bir kadın biza gülümseyerek bakıyor ve bir cevap bekliyordu.

-Park Kang öldü mü? Babam öldüğünü söyledi ama ona güvenmiyorum...

Dedi Jimin ruhsuz ve yorgun bir ses ile.

Kadının birden yüzü soldu.  Yüzünde ki gülümseme silindi.

-Şeyy... ~Görevli

-Şey ne? Öldü mü?!~Jimin

-Maalesef geçen ay kalp krizi sonucu hayatını kaybetti.~Görevli

Jimin'in elini daha sıkı tuttum ve destek olurcasına baktım.

Gözleri yeniden dolmuştu ve dudakları titriyordu.

Elimi bıraktı ve çıkışa doğru yürüdü.

-Durun! Siz Park Jimin olmalısınız.~Görevli

Jimin durdu ve arkasını döndü. Gözyaşlarını silerek soran gözler ile baktı.

-Dedeniz...~Görevli

-Ne olmuş dedeme..?~Jimin

-Mirasının yarısını buraya yarısını ise size bıraktı.~Görevli

Jimin anlamaz gözler ile görevliye baktı.

-Ne mirasından bahsediyorsunuz?~ Jimin

-Dedenizin yüklü bir mülkü vardı. Mirasının yarısını buraya yarısını size bıtaktı. Bize vasiyeti sizi bulmaktı ama babanız buraya gelmek istemediğinizi söyledi. ~Görevli

Kadın bunu söylediğinde Jimin'in sinirlendiğini hissettim.

Ama ben onun için mutluydum. Hayatı kurtulabilirdi.

Ani bir hareket ile dışarı çıktı.

Peşinden koşarak gittim.

-JİMİN! DUR BENİ BEKLE!