Misja (SW fan fiction)

Rozdział 2

      Zamierzałem zapomnieć o przesyłce, ale krewni nie pozwolili mi na to. Poszedłem z nią do swojego pokoju i usiadłem na łóżku. Ciocia Beru przyszła, żeby wyjaśnić mi zasady programu.

- Doskonale wiem, po co ta cała szopka. Nie dam z siebie zrobić głupka przed kamerami. Tu wcale nie chodzi o wybrankę. Chcecie, żebym tu pracował do usranej śmierci.

- Luke, nie mów tak! Chcemy dla Ciebie jak najlepiej.

- Prawda w oczy kole.

   Beru ciężko westchnęła. Najwidoczniej uznała, że nadeszła właściwa pora na opuszczenie pola bitwy. Jak postanowiła, tak zrobiła. Zostałem sam z tą wstrętną kopertą. Wyciągnąłem zdjęcia i listy ze środka. Jak to mówią, faceci są wzrokowcami, dlatego na pierwszy ogień poszły zdjęcia kandydatek. O nie, nie. Żadna nie mogła się równać z Camie. Wszystkie mogły jej co najwyżej podskoczyć.

   Camie miała jasną skórę, niebieskie oczy i długie, brązowe, falowane włosy. Mieszkała z rodziną w miasteczku Anchorhead. Uprawiali ogrody hydroponiczne, często kupując od nas wodę. W ten sposób poznaliśmy się. Hydroponika polegała na uprawie roślin w wodzie z dodatkiem substancji odżywczych, zamiast w glebie. My zajmowaliśmy się handlem wodą zbieraną za pomocą skraplaczy wilgoci. Wiele ludzi na Tatooine się tym trudniło. Cliegg Lars z synem, synową i mną byliśmy najbardziej znani i szanowani. Cliegg był dwukrotnym wdowcem. Jak już wspominałem, nie pasowałem do ich świata.

   Camie od razu wpadła mi w oko, śniąc mi się po nocach i będąc obiektem pożądania. Odkąd zaczęła chodzić z Laze'em, było coraz gorzej. Laze wymyślił dla mnie paskudne przezwisko. Zdarzało się, że Camie również mnie tak nazywała.

   Zdjęcia kandydatek oraz listy od nich zostały spalone. Zrobiłem to z nieukrywaną satysfakcją. Usiadłem nad kartką i zacząłem zastanawiać się nad moimi zaletami. Napisałem już połowę, gdy zorientowałem się, że jestem sam w domu. Usłyszałem pukanie do drzwi. Spodziewałem się prowadzącej programu albo opiekunów.