Slowly falling apart

Hoofdstuk 5

Ik was zo zenuwachtig en dacht dat ze niet ging antwoorden. Na enkele seconden gaf ik de moed al snel op...

'Biep'

Ik keek direct naar mijn scherm en zag dat ze geantwoord had! Ik opende zo snel ik kon het chatvenster en zag daar een 'hey :)' staan. Direct nadat ik het gelezen had, vroeg ik hoe het met haar ging.

'Alles goed?'

"Ja metjou?"

'Jaa hoor, ben nog wat moe van school..'

"Ik ook wel, zeker met die verandering"

'Verandering?'

"Ben van school gewisseld"

'Ahzo, vindje het leuk inje nieuwe klas?'

"Jaa kheb nog leuke mensen :)"

'Da kan ik geloven! X'

"Haha x"

Op dat moment was ik zo blij, we hadden gesproken! Maar ik wist nog steeds niet waarom ze zo speciaal was voor mij.

Na een lange tijd babbelen hebben we elkaar toegevoegd op snapchat en babbelden we nog tot 2uur snachts.

De volgende morgen werd ik wakker en moest ik me klaarmaken voor school. Net voor ik opstond, keek ik naar mijn gsm en zag daar 1 ongelezen bericht staan. Ik opende het en zag dat het van Eef was.

'Goeiemorgen ^^'

Na enkele seconden stuurde ik terug.
'Goeiemorgen meid'

Ik stond op en maakte me al klaar voor school, ik poetste mijn tanden en vertrok richting de trein.

Eenmaal ik toegekomen was op school, ging ik naar Ali en Liza die stonden te wachten op mij op de overdekte speelplaats. Ik gaf hen een kus en ging naast hen zitten, staarend voor mij uitkijkend.

Terwijl ik zat te dromen, dacht ik aan het gesprek van ik en Eef de avond ervoor. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. Ik was helemaal in gedachten verzonken, kijkend naar de leerlingen die voor ons passeerden.

Opeens werd ik volledig betoverd door de verschijning van haar, ze liep recht voor mij en ze had mij nog niet gezien. Ik draaide direct mijn ogen weg en wachtte tot zij zou kijken, uiteindelijk gaf ik het op en piepte ik nog eens of ze me had herkent.

Toen ik haar aankeek, betrapte ik haar dat ze ook aan het kijken was en op het moment dat onze ogen kruisten, knipoogde ze naar mij. Ik voelde me helemaal warm vanbinnen en het enige wat ik kon doen, was teruglachen.

Ze glimlachte omdat ik zogezegd schattig keek. Ik zag dat ze doormoest naar haar lokaal, maar ze kwam mijn richting uit. Ik voelde de spanning door mijn lichaam razen tot Saar heel luid door de gang 'Eef!' riep.

Ze draaide haar onmiddellijk terug om en verliet de speelplaats zonder achterom te kijken. Ik had het gevoel dat ik haar miste. Maar dat kon toch helemaal niet? Ik kon toch niet verliefd zijn op een meisje? Mijn ouders zouden dat nooit accepteren.

Terwijl de leerkracht van natuurwetenschappen maar bleef doorgaan over de mitose en meiose van de cel, droomde ik steeds verder weg in gedachten. Ik kon aan niets anders meer denken dat haar knipoog! Ik kon nog steeds niet geloven da ik misschien wel verliefd op haar was, maar dan nog, ik wist niet eens of zij wel op meisjes viel. En waarschijnlijk was dat ook niet zo aangezien ik ze zo mooi vond. Ze had waarschijnlijk genoeg keuze.

*Wat denken jullie? Zou Kaat verliefd zijn en wat is jullie gedacht van Eef? *

Laat mij aub iets weten wat je vind van dit boek! Een grote kus voor jullie allemaal!

Vele groetjes,
~k