This isn't me

CHAPTER 3

CHAPTER 4-AWAKEN

JAD'S POV

tahimik na kaluluwa ko nung Makita ko si simon sasabihan ko na rin si mia bukas kasi baka nag aalala na siya ng sobra. "oh jadrah andito kana" bati sakin ng papa ko habang nag hahanda ng hapunan "kumusta si simon? nahanap niyo na ba?" "o-" natigilan ako ng natandaan ko yung sinabi niya sakin na kami lang ni mia ang pwedeng makaalam kung ano ang ginagawa niya "h-hindi pa po" "saan naman kaya pumunta ang bata na yon".

"pag nahanap niyo si simon balita mo agad sa lola niya alalang alala na siya" napa yuko nalang ako habang paakyat ng kwarto nag bukas ako agad ng computer para I chat si jad "hoy kelan kaba mag papakita ng maayos?" nkalipas na ang ilng oras ngunit hind iparin siya nag rereply

SIMON'S POV

"kumusta ka simon" pumasok ang lalake sa silid kaya agad-agad akong tumayo "papa.."ngumiti nalang ito at lumabas ng kuwarto.natandaan ko hindi ako nag layas. I was kidnapped hindi ito basta bastang kidnap im in a different world... a world of power and magic. hindi mawala sa isip ko sila jad saka si mia. napano kaya sila..

i was in this room for a week or two hindi ko alam kung kalian ako makakalabas dito may nakikita lang akong tao pag mag nag bibigay ng pagkain i tried a lot of things to escape pero i don't think i can mauubos na ang natitira kong enerhiya kkaka suntok na mga pader "just kill me.." mga huling katagang sinabi ko bago nandilim ang paningin ko.

nagising akong naka higa na sa kama ng maayos at malinis nawala ang sugat ko sa kamay.. malinis na ang kwarto na para bang walang nangyari "hindi mo kailangang maghirap para makatakas" i suddenly heard a noise "s-sino yan?" na ngangamba kong tanong "i was with you since day one" bakit mo to ginagawa sakin!" sumigaw ako ng malakas "switch with me.." natigilan ako "switch with you?sino kaba at bakit moto ginagawa saki-" and just like that.. i collapsed

"you annoying piece of shit" it was pure darkness wala akong Makita ni isang ilaw pero i can hear voices "nasan ako?" tumawa ito ng malakas na para bang tuwang-tuwa "hindi mo nga alam" hindi na ako nag salita ng bumalik ang paningin ko "you see there is no such thing as magic apple.. nasa loob moko for the past 20years lurking inside of you".

pinukpok ko ang ulo ko kase baka na hahallucinate na ako dahil sa pagod "try punching that wall" sabi nito "as if i will im done hurting my sel-" nasira ang pader na halos abo nalang ang natira "h-how" "it's about damn time for me to come out".

"what do i have to say?" nag salita siya na para bang walang buhay "im your curse ako ang kailangan mo para sa lahat ng gagawin mo" hindi ko naintindihan ang sinabi niya pero parang may mali. "sino kaba at bakit hindi ka nag papakita".

"ay oo nga pala di mo ako kilala.. let me introduce our kind we are special kinds of curses.. iilan lang kami sa mundo.. your mom was one of us" one of us? what does he mean "oh and my name is So mun.. you can call me mun" "ano ba ang meron bakit ak-" nawala ulit ang paningin ko kaya hind i ko na natanong

"simon gising" narinig ang boses ng mama ko "ma?" tinitigan ako nito at naglaho na rin siya sa paningin ko "you know you're a really tough guy" naka titig ako sa ceiling habang nag sasalita siya sa tabi ko "nasayo ang ang pinaka malakas sa lahi natin..don't let it go to waste"