This isn't me

CHAPTER 2

CHAPTER 2- MONSTER

this feeling.. I feel powerful.. I feel pain.. I feel free..

I woke up with teary eye's "sir" paulit ulit ko naririnig ang mga katagang "sir?" "sir" ano ang nangyayari "sir ok lang po kayo" the nurse said to me as I wake up "a-anong nangyari?" tanong ko sa nurse na gumagamot nang sugat ko "Nakita daw po kayo nang kaibigan niyo duguan sa baba ng hagdan niyo" it came to my mind tha I fell down the stairs last night because of my stomach ache "ahh ganon po ba?sumakit po kasi nang sobra ang ctiya ko kagabi" sabi ko sa babae.

"binigyan na po kita nang pain killer para po mawala na ang sakit nang tiyan niyo" sabi niya sakin habang may hawak hawak na syringe "Salamat po" lumabas na siya nang room ko sa ospital kaya humiga na ako iniisip kung ano ang nangyari "baka talagang expired na yung apple o kaya bulok na"

tumayo ako ng dahan-dahan para umihi pero bigla akong nahili "aghh" pumasok ako sa bathroom at saka umihi ngunit nang pag talikod ko tumambad sa mata ko ang matandang babae na nakatitig sa akin at may hawak-hawak na ulo "a-anong ginawa mo sakin!" pa sigaw ko tong sinabi ngunit di niya man lang ako pinansin

tumingin ako sa salamin at pinagmasdan ang mata ko "anong nangyayari" sabi ko bago sumakit muli ang ulo ko. my eye pupil's are red..my eye's.. lumayo ako sa salamin at tiningnan ang kamay ko n nanginginig hanggang sa tuluyan akong nawalan nang malay

"hoy simon okay ka lang ba?" nagising ako na nakabalik na ulit sa kama "ayos ka lang anong nararamdaman mo?" ngumiti ako at sinabi " nahilo lang ako nang pag ihi ko" tiningnan di jad ang mata ko "para kang naka droga" sabay tawa niya nang konti "kung ikaw patayin ko eh" sabay kaming tumawa. "kaya mo ba mag isa bibili lang ako nang pagkain" tumango ako "anong akala mo sakin bakla?" tumawa siya at lumabas na ng pintuan.

hindi ko alam kung ano ano ang naangyayari pero baka dahil lang to sa pag ka tama nang ulo ko "kelan ako makakalabas dito?" tanong ko kay jad habang kumakain "baka daw bukas makakalabas kana" tumango ako at kumain na muli.

tahimik kaming nag kekwentuhan nang may kumatok sa pinto. "pasok" sigaw ni jad nagulat ako nang ang pumasok ay si mia na may dala-dalang prutas "s-simon" nahihiyang sabi nito "mia kumusta?" aniya ni jad "may dala akong prutas para kay simon" sabi rin nito "ah Salamat pakilagay nalang jan" sabi ko " maiwan ko muna kayong dalawa" sabi ni jad at lumabas na ng kuwarto.

"pasensya kana sa nangyari sakin nung isang araw" nahihiyang sambit nito "ayos lang wag mo na yong isipin"

tahimik kaming naka upo nang biglang sumakit ang kanan kong mata "aghh" "simon...ang mata mo.." tumayo ako at pumunta sa banya minasdan ko ang sarili ko "a-anong nangyayari?" tinanong ako ni mia "wag mo tong sasabihin sa iba Ikaw lang ang nakakaalam nito" sabi ko habang hawak-hawak ang mata kong tuloy tuloy ang pag dugo.

JAD'S POV

it's been 3 weeks since I last saw simon nasa ospital pa kami non pag kalabas niya sa ospital bumalik agad siya sa Bahay nila para mag pahinga pero nung pumunta ako sa kanila umalis daw siya."jad?" si mia na galling sa classroom niya "ano na ang balita kay simon?" "wala pa nga eh"

"3 weeks ko na siy a di na kita baka naman-" pinigilan ko siya mag salita "wag mo na ituloy ang sasabihin mo balik na tayo mag lagay ng mga poster para mahanap natin siya" tumango nalang siya at sumunod sa sinabi ko.

"ano na kaya nangyari dun sa mokong na yun" bulong ko sa sarili ko na dahil hindi ko mapigilan mangamba we've been friends for 16 years ngyon lang to nangyari samin.kahit isang paalam man lang kung saaan siya pupunta wala siyang sinabi "jad uwi na na tayo alas siyete na" "sige bukas nalang tayo mag patuloy " tumango nalang siya at saka nag lakad.

"jad" narinig ko sa likudan ko na parang pamilyar na boses "s-simon" lumapit siya sakin at niyakap ako."san ka nag punta gago kaba? antagal ka naming hinanap ni mia?" binatukan ko siya sabay yakap. "pasensya kana hinanap ko muna ang sarili ko" "gago ka ba?" "kailangan ko ng umalis nag pakita lang ako para sabihin na ayos lang ako"...