"önceden çok insana çok şey anlatıyordum.
sonra az insana, çok şey anlatmayı öğrendim.
daha sonra az insana az şey.
zamanla herkesten uzaklaşıp tek bir insana her şeyimi anlattım. hepsi o kadar boşa gitti ki şimdi ağzımı kerpetenle açsanız, “iyiyim”den fazlasını duyamazsınız."
¹⁷⁰⁴²⁰
ŞİMDİ OKUDUĞUN
᷄hüzün ağaçlarına asıldım, kaldım. ᷅
Poetryanlatılmayacak duygular, kaybedilmiş dizelere saklanırmış. ─────────────────────── *onyedi nisan'ın hissettirdiklerinden ve istemeden neden olduğum birkaç durumun hapishanesinden selâmlar.*
