"bak anlamıyorsun ben yaralı değilim. ben hiç kapanmayan tam kabuk bağlayacakken sürekli yeniden kanatılan yarayım. bırak çiçek olmayı kurumuş çiçek sapı bile değilim. bir şiirin dizesinde değil çöp kovasının dibinde rastlarsın bana. anlamıyorsun hiç anlamayacaksın. ben fotoğraf değilim düştüğünde paramparça olan çerçeviyim. her defasında korunmak için siper edilenim. bir ev var ama ben eşiğin önüne serilen paspasım. anlat diyorsun ama anlamazsın. senin ellerine çiçek uzatılmış benimkiler de sigara yanıyor. senin saçların okşanmış bende acımasız makas dolanıyor. sana masal anlatılmış bana gerçekler bağrılmış. sen kazanmaktan bahsediyorsun ben yenilginin kendisiyim. sana pencere açılır ben göğün altında dahi nefessiz kalırım.
anlamayacksam neden anlattın deme bana. ben bunları taşıyamıyorum artık. nolur anlasan. hepinizin omuzlarından öperlerken benimkilere yük vuruldu bu hayatta. sen anlamazsın ama ben ağlarım."
¹⁷⁰⁴²⁰
ŞİMDİ OKUDUĞUN
᷄hüzün ağaçlarına asıldım, kaldım. ᷅
Poetryanlatılmayacak duygular, kaybedilmiş dizelere saklanırmış. ─────────────────────── *onyedi nisan'ın hissettirdiklerinden ve istemeden neden olduğum birkaç durumun hapishanesinden selâmlar.*
