Fısıltı

- Bağımlı -

Çaresizlik . Elinin kolunun bağlı olması , suçluluk . Yaşadığım hislerden biriydi .
Kaybetme . Gözünün önünde , ya bedensel ya da ruhsal elveda ediliş . Hatta bazen ikisi aynı andadır . Ve bunun içinde yine çaresizlik vardır .
Çöküntü . Kaybetmek üzere olduğunuz birinin çöküntüsü bir yana , her nefeste bizim çöktüğümüzdür .
Pişmanlık . O varken yapamadığınız şeylerin vicdan azabıyla birlikte , kendinizden nefret edişinizdir .
Ve bunlar bir yana daha bir çok duyguyu içimde hissedebiliyordum , hepsi iliklerime kadar vardı . Bir hastane koridorunda oturmak... Keşke beklenilen ben olsaydım diye düşündüğünüz bitmek bilmeyen dakikalar . Acısını alabilseydim keşke dediğiniz dakikalar .
Geç kalınmışlıklara çare yoktur . Geç kalınmıştır , karar alınmıştır . Azrail tarafından . Ya sizi , ya da karşınızdakini öldürür . Ya ruhen , ya bedenen , yada her ikisiyle birlikte .
Abimle onca kavga edişlerimize rağmen , birbirimize tutunduğumuz zamanlar da olmuştu . Ben onun tam tersiydim . O içine kapanıktı , ben içime yalnızca üzgünken kapanırdım . O yine de sussa , ben bir patlama anı yaşardım . Belirlenmiş , patlama anı . Her şeyi bitirdiğim , yok ettiğim o an . Bildiğimden beri , babamla hep bir kavga içinde olmuştu . Buda içinde ki fırtınalı büyütmüştü . Uyuşturucuya başvurduğunu biliyorduk , babamla ikimiz engellemeyi başarmıştık . Ya da öyle sanmıştık , bilmiyorum . Tedavi görmesine rağmen çareyi onda buluyordu .
" Barkın Gök'ün yakınları sizler misiniz ? " düşüncelerimi benden ayıran sese başımı hemen kaldırarak cevap verdim . Yıkıntıyla oturduğum köşeden hızlıca kalktım ve hemşireye doğru hızlı adımlarla yürümeye başladım . Babamda benim kadar dalgındı ve ikimiz de afallamıştık . " Hastanın durumunda ilerleme kaydetmeye başlıyoruz , fakat savaşında kazanırsa eskisi kadar kolay bir yaşam içerisinde bulunamaz . Bu normal bir şey fakat geçirdiği krizler bir o kadar da önemli . Şuanlık söyleyebileceğim tek şey bunlar . Şaşırtıcı bir durum olmazsa her şey yoluna girebilir , ama dediğim gibi . Açık konuşmak gerekirse bu bizim için bir umut olmasına rağmen , hasta bağımlılık düzenine gelinceye kadar kullanmış . Dayanması gerekiyor , üzgünüm . " sanki o kadar kolay kelimeler söylemişti ki , birinin hayatının bitmesine mâl olacak şeylerden bahsediyordu . Babamla koridorun ortasında ne yapacağımızı şaşırmış halde birbirimize bakıyorduk .
Kaybedebilirdim , gidebilirdi , uzaklaşabilirdi . Elveda edebilirdi , yokluğuna alışmamızı söylemek ister gibi . Adımlarımı şaşkınlığımla birlikte geri geri götürmeye çalıştım . Sanki yer altımdan oynamış gibi başımda ki acıyla birlikte , bilincimi açık tutmak istemezcesine gözlerimi karanlığa teslim ettim .
Kaçmak , en kolayıydı .
Ve ben yine kaçmıştım .