Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
****
Kafeye girdiğimde yüzüme çarpan sıcak havayla rahatlamıştım. Dışarı normalden daha soğuktu. Yüzümü Jongin'e çevirdiğimde, onun da bana baktığını gördüm.
"Köşeye geçelim." İşaret ettiğim masaya doğru yürüdük. Sandalyeye kurulduğumda, garson siparişleri almaya geldi.
"Ne istersiniz?"
"Ben bir kahve alayım."
"Ben de."
Garson siparişlerimizi alıp nihayetinde gittiğinde arkama yaslandım. Kalbimin heyecanla atışını belli etmemek adına, derin fakat sessiz nefesler alıyordum.
"İyisin değil mi?"
Gelen sesle gözlerimi masadan çektim. Kalbim kendini belli etmiş miydi yoksa? "İyiyim, neden iyi olmayayım ki?"
"Bir düşünelim. Beni buluşmaya çağırdın, gözlerin sürekli başka yerde ve derin nefesler alıyorsun. Bundan ne çıkarmalıyım?"
Yutkudum. Kendini belli etmişti. Vücudumu dikleştirdim. "Bir sır tutabilir misin Jongin?"
Mutlu yüzü gitmiş, yerinde şaşkın bir ifade vardı şimdi. "Evet, bana güvenebilirsin"
Güvenmiştim. Kim Jongin uzun bir aradan sonra güvendiğim ilk kişiydi belki de.
"Hayatımı öğrenmek istiyordun ya?" Gözleri ışıldarken kafasını salladı. "Anlatacağım."
"Ben hayattan soyutlanmış bir şekilde büyüdüm. Bunun sebebi..." Başımı eğdim. Yanaklarımdaki ıslaklığı göstermek istemiyordum
"Gay olmamdı." Yanaklarımı çaktırmadan silmeye çalıştım. "Eğer seçme şansım olsaydı böyle bir hayat seçmezdim, yemin ederim."
Jongin masanın karşısından bana doğru eğildi. "Sakin ol, seni yargılamayacağım. Rahatça anlatabilirsin."
"Fark ettiğimde ortaokuldaydım. Ailemin beni kabulleneceğini düşündüm ve onlara anlattım. Karşılığı ise bitmeyen şiddet oldu."
Dudaklarımı yalayıp devam ettim. "Evden kaçtım. Kendi hayatımı kurmak için, kurtulmak için. Fakat geçmişin izleri beni bırakmadı."
Jongin'in yüzüne bakıp, gözlerimi tekrar çektim. Üzülmemişti, kaşlarını çatmıştı. Yüzünden sadece düşünceli olduğu okunuyordu.
Bundan ne çıkarmam gerek?
"Bir insan en önce ailesinden bekler sevgiyi. Beklediğine ulaşmaz ise, sevgiye inanmaz olur."
Anlattın ve geri dönüş yok Kyungsoo. Güvendin, tıpkı yapraklar gibi. Mutluluk seni kollarından bırakmayana kadar da, güvenini kırıp kırmayacağını bilemeyeceksin.
Güven gibi cesaret isteyen bir oyunda tercihimi Kim Jongin'den yana kullanmıştım.
****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
