Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
****
Odanın kapısının açılmasıyla gözlerimi açtım. Olduğum yerde dikleştim ve gelene baktım. Doktordu.
"Selam Kyungsoo. Umarım güzelce dinlenmişsindir."
Utangaç bir gülümseme sundum karşımdakine. "Evet, dinlendim."
"Güzel. Şimdi izninle bacaklarına bakacağım."
Başımı sallayıp yorganı üzerimden çektim. "Biliyorsun, vücudunu bir süre kullanamadın. Bu da bazı aksaklıklara neren olabilir."
Söyledikleri içime kurt düşürürken, kendime olaya iyi yönden bakmam gerektiğini tekrarladım. İyi yönüyle bakarsam sonucu da iyi olurdu.
Kapı tekrardan açıldı. Gelen hemşireydi. "Efendim, ziyaretçiniz var."
"Ziyaretçi mi?" Şimdiye kadar kimse yanıma gelmediğinden, kendimi ailesi ve sosyal becerileri olmayan biri olarak düşünmüştüm. Meğerse birileri varmış.
Hemşirenin çıkışıyla odaya uzun boylu biri girdi. Saçlarını taramış, kıyafetlerini ütülemişti. Onu süzerken ellerinde gördüğüm çiçeklere takıldı gözüm. Özenle seçilmiş sarı güller tutuyordu elinde.
Benim için bu kadar hazırlandığına göre bana değer veren biriydi belki de? Do Kyungsoo'ya değer veren birini ilk defa görmüştüm.
"Hoşgeldin Jongin. Şimdi mi çıkaracaktın onu?" Adı Jongin, bu ismi de hafızamdan silmiş olmalıyım.
"Evet, şimdi çıkaracaktım." Ne dediklerini anlamamıştım, nereye çıkaracaktı beni bu bacaklarla?
"Nereye?" İki bedenin de bakışları bana döndü. Jongin bana samimi bir gülümsemeyle bakıyordu.
"Sadece hastane bahçesinde dolaşacağız merak etme." Kabul etmem gerek, buna ihtiyacım vardı. Gülümseyip başımı salladım.
"Öyleyse tekerlekli sandalye getireyim." Doktor odadan çıktığında Jongin yanıma geldi. Elindeki çiçekleri bana uzattı.
"Bunlar senin için." Doktor yanındayken kendinden emin biriydi, yalnız olunca ise utangaç. Neden benden utanıyordu ki?
"Teşekkürler, zahmet etmeseydin keşke."
"Sıcak sevgi."
Aniden söylediği şey karşısında yüzüme şaşkın bir ifade yerleştirdim "Anlamadım?"
"Sarı güller sıcak sevgi anlamına gelir. Senin için özellikle seçtim."
Odanın kapısı açıldığında ikimiz de o yana döndük. Gelen tam tahmin ettiğim gibi doktordu. İttiği tekerlekli sandalyeyi yatağın yanına konumladı.
İkisinden destek alarak oturmuştum. Jongin tekerlekli sandalyeyi iterken, doktor başka hastasına bakmaya gitmişti. Dikkatlice asansöre bindirdi.
"Jongin, biz eskiden yakın mıydık?"
Tekrar o samimi gülümsemesini sundu. "Evet, hatta birbirimizi çok seviyorduk Kyungsoo. Bana güvenirdin."
Asansör kapısı kapanırken gülümsüyordum. Hayatımda güvenecek biri vardı.
****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
