Alpha Mate

24♡

Mad POV

Είμαστε στην κηδεία.

Είμαι στην αγκαλιά της μπελάς. 

Κλαίω τόσο πολύ που δεν μπορώ να αναπνεύσω.

Η Μπελα ήταν εκείνη που με βρήκε λιπόθυμη. 

Δεν έχω βγει από το δωμάτιο μου εδώ και 4 μέρες.

Ούτε έχω μιλήσει ούτε έχω φάει.

Πολλοί προσπάθησαν να με κάνουν να φάω.

Δεν μπορώ όμως.

Προσπάθησα να φάω αλλά έκανα εμετό με την μια.

Δεν έχω κοιμηθεί καθόλου.

Κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου βλέπω τον θάνατο του Αλεξ ξανά.

Μόνο για την κηδεία βγήκα.

Οι γονείς του Αλεξ προσπάθησαν να μου μιλήσουν αλλά δεν μπορούσα.

Ντρέπομαι υπερβολικά πολύ.

Τι να τους έλεγα τέλος πάντων;

Ότι ο γιος τους πέθανε επειδή ένας τρελός με αγαπούσε;

Εγώ θα έπρεπε να είμαι στην θέση του.

Η μπελα και ο μεισον έχουν αναλάβει την αγέλη για λίγο καιρό.

Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην δουλειά.

Τα πάντα μου θυμίζουν τον Αλεξ.

Βλέπω να θάβουν τον τάφο του στην γη.

Περνώ γρήγορες ανάσες για να αναπνεύσω.

Το σώμα μου καίγεται ολόκληρο.

Τα αυτιά μου βουίζουν.

Κάποιος με κουνάει αλλά δεν ξέρω ποιος.

Μετά όλα μαύρα.

-

Όταν ξύπνησα ήμουν στο δωμάτιο μου.

Η πόρτα χτύπησε.

Ε: μπείτε.
Είπα χαμηλόφωνα. 

Οι γονείς του Αλεξ μπήκαν μέσα.

Αμέσως κοίταξα το πάτωμα.

Μ.Α(μαμά Αλεξ): μαντισον.

Σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα.

Εκείνη έτρεξε κοντά μου και με αγκάλιασε.

Στην αρχή δεν ανταποκρίθηκα λόγο έκπληξης αλλά μόλις συνήλθα την αγκάλιασα σφιχτά.