Alpha Mate

23♡

Mad POV

Στον γυρισμό για την αγέλη καθόμουν και κοιτούσα το παράθυρο.

Δεν έκλαιγα πλέον.

Δεν είχα την δύναμη να το κάνω.

Δεν μπορώ να το πιστέψω.

Πέθανε.

Γιατί;

Δεν περίμενα ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο.

Όταν φτάσαμε στην αγέλη όλοι περίμεναν εκεί.

Βγήκα από το αυτοκίνητο.

Όλοι σιωπηλοί.

Κανείς δεν τολμούσε να πει λέξη.

Ο άλφα τους πέθανε.

Τι να πουν και αυτοί;

Ε: Ε δεν είμαι σε θέση να μιλήσω αλλά όπως μάλλον όλοι ξέρετε ο άλφα αλεξαντερ πέθανε.

Δάκρυα άρχισαν να ξανακυλούν από τα μάτια μου.

Πολλά μέλη άρχισαν να κλαίνε.

Πολλοί ήρθαν, με αγκάλιασαν και μου έδωσαν τα συλλυπητήρια τους.

Είδα την μπελα και έτρεξα κατευθείαν και την αγκάλιασα.

Ε: πέθανε μπελα. Πέθανε.

Έλεγα μέσα από τους λυγμούς μου.

Εκείνη ανταποκρίθηκε στην αγκαλιά μου και μου χάιδευε την πλάτη.

Μπ: το ξέρω κοριτσάκι μου. Το ξέρω.

Ε: δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν.

Μπ: θα τα καταφέρεις μαντ.

Την άφησα και γύρισα στους γονείς μου.

Και εκείνοι με δάκρυα στα μάτια.

Ήρθαν κατευθείαν και με αγκάλιασαν.

Με το ζόρι αναπνέω από το κλάμα.

Μ.Μ: σσσς ηρέμησε αγάπη μου.

Πως να ηρεμήσω;

Μπ.Μ: δίκιο έχει η μαμά σου, ηρέμησε θα το ξεπεράσουμε μαζί.