Annemin dırdırına dayanamamış,buraya,denize gelmiştim. İşte buna içilir!
"Phoebe hadi denize gir"dedi annem.
Oflamamak için kendimi tuttum. Bir nutuk daha çekemezdim. Tanrının bile varligini unuttuğu bir yere getirmişti bizi suyu güzel diye. Suyu güzeldi evet ama bunun nedeni kimsenin gerçekten girmiyor oluşuydu büyük ihtimalle. Küçüklükten beri suda köpekbalığı çıkacak diye korkardım bazen..hele hele böyle tenha bir yerde?? Bizden başka kimse yoktu.
"Önce Sen." Dedim anneme.
Ne kadar kötü bir çocuktum? Annemi yem yapıyordum. Bu düşünceyle güldüm. Çok saçmaydı gerçekten. Göz devirdi ve "tamam"diyerek suya yürüdü.
Suya girdiğinde "pheebs! Su çok güzel" dedi annem. "Kandırmıyorsun değil mi beni?"dedim şüpheyle. "Of kızım iyice delirdin. Gel artık!" Diye cirladi. Gerçek anlamıyla sesi öyle tiz çıkıyordu ki ucan kuşlar tehdit sanıp daha hızlı uçuyorlardı. Bazılari,intihar bile edip denize atliyordu. Tamam bu şakaydı fakat ilk dediğim gerçekti! Kitabımı bırakıp denize doğru yurudum. Içimde saçma bir his vardı;şöyle bir düşününce depresyon guzdl hisler vermek icin yaratilmamisti,yinede garip hissediyordum. Boş verip girdim ve gerçekten suyun güzel olduğunu düşündüm. Çok berraktı. Ne soğuktu ne sıcaktı,ortalama bir ısısı vardı ki bu,daha güzel yapıyordu. Gerçekten severek yüzmeye başladım. Biraz daldığımda gözünü açabildim çünkü o göz yakan çılgın tuzlu su burada pek hakim değildi. Annem burayı nasıl bulmuştu ki? Artik denizi seviyordum! Keyfim yuzmeyle yerine gelirken daha derine gittim korkmadan. Annemde ilk defa cırlamadı. Deniz sihirliydi bence. Yüzdüm,yüzdüm ve yüzdüm. Saatler falan geçmiş olmalıydı. Annem yorulup çıktı ve güneşlenmeye,benim deyimimle uyumaya gitti. Uyuduğunda uyandırmak zor olduğundan keyifle biraz daha ileriye gittim. Burada şu şeritlerden yoktu,istediğim kadar derine gidebilirdim.keske biraya arkadaşımla da geelbilseydim,şuanda olmayan arkadaslarimla. hayal kurmayı,ktiap okumayı çok severdim. Bu yüzden hep bri mucize beklerdim. Mucizeli filmleri izleyip izleyip umutlu dolardım. Yine daha derine gittim. Keşke uyusam ve uyandığımda deniz beni başka bir hayata atsa diye geçirdim
. Vücuduma denizin içine girip daha derine daldım.. çıkmak istemiyordum. Keşke sonsuza kadar burada durabilseydim. Keşke.keske. Gözlerimi kapattım ve denizi dinledim. Sanki birisi şarkı söylüyor gibi bir his vardı. Vücudumun daha derine çekildiğini hissediyordum güzel bir şekilde. Sanki yumsak bir yerde yatıyordum da;daha da yumsak bir yere cekiliyordum. Bulutlarda yatmak gibi. Nefesim yetmediginden artık çıkmak istedim ama bir şey beni tutuyordu sanki çıkamıyordum. Gözlerimi bile açamıyordum. Korkuyla daha çok debelenirken ağlamaya başladım. Suda çığlık attım ve sonrada.. Sonrasını hatırlamıyorum.
---
Kabustan uyanır gibi kalktım derin bir nefes alırken.. Korkuyla titriyor ve derin nefesler alıyordum. Neler oluyordu?? Yattığım şey.. Bir yatakti. Ölmüş müydüm? "aman tanrım" dedim korkarak. Şuan neredeydim? Evimde değildim. Biraz zaman geçince sakinleşmeye başladım az da olsa..muhtelemelen birisi kurtarıp getirmisti. Ama kimse yoktu ki! Acaba Annem?? Ama annem neden buraya getirsindi? Hastane olamayacak kadarda.. renkliydi. Cıvıl cıvıl. Tam seveceğim gibi. "Neler oluyor, "dedim yüksek sesle. "Merhaba??" Ama cevap veren yoktu. Ayağa kalktım ve yürümeye başladım korkuyla. Beynim şuan hiç bir şey düşünemiyordu. Odanın kapısını açtığımda kiltili ilmanasi beni rahatlatmıştı. Kacirilmamistim,yani galiba?
"Merhaba?lütfeen cevap verin!" dedim korkuyla koridorda dururken. Çok büyük bir koridordu. Bir ses duymakla dondum kaldım
Arkadaşlar diğer hesabım kapandı burdan devam edeceğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Denizaltı
FanfictionSaçma hayatım dersem klasik ergenler gibi görünürüm, değil mi? Ergendim ama klasik değildim. Ah! kimi kandırıyorum ki? tabii ki klasiğim. En azından şimdiye kadar hayalini kurduğum hiç bir şeyi yapamadım. Yapamamıştım ve hiç yapamayacağımı sanmış...