Αγάπησέ Με (#3 Σαντα Ροζα Τζούνιορ )

73•ΧΑΡΑ•

73.Φεβρουάριος

Περνάω από τα μαγαζιά και είναι όλα στα κόκκινα.Όλο καρδούλες.

Και δεν θέλω να τα βλέπω.Ξέρω ότι έρχεται η μέρα του Αγίου Βαλεντινου αλλά δεν θέλω να τα βλέπω.

Επειδή το κόκκινο είναι το χρωμα που επικρατεί και το κόκκινο που θυμίζει τα κόκκινα τριαντάφυλλα που είχε γεμίζει ο Κώστας το σκάφος την μέρα εκείνη...

Την μέρα εκείνη που του είπα να χωρίσουμε.Την ημέρα εκείνη που έπρεπε να βάλω τον Διονύση πάνω από εμένα και από την χαρά μου.

Δεν έχουμε ξαναμιλήσει.Όπως και είναι λογικό.Αλλά αναρωτιέμαι συνέχεια τι κάνει.Πως είναι.Αν προσέχει τον εαυτό του ή πάλι δουλεύει όλη μέρα χωρίς να θυμηθεί να φάει.

Ελπίζω να είναι καλά.

Ρωτάω την Άννα όταν την βλέπω αλλά δεν μου λεει και λεπτομέρειες.
Και η καρδιά μου ποναει κάπως.Επειδή δεν ήθελα να τον πλήγωσω.Δεν το αξίζει.Αλλά το έκανα.

Σκέφτηκα ότι έτσι έπρεπε να γίνει.

Αλλά οι στιγμές παίζουν συχνά στο κεφάλι μου.
Ήταν ωραίο όσο κράτησε.

Ελπίζω μόνο να είναι καλά.

Γιατί μπορεί να έγινε ότι έγινε αλλά εγώ ακόμα τον σκέφτομαι.
Κάθε μέρα.

                                        ***

Κοιτάω γύρω μου.Αυτό είναι καπως αγχωτικό.

Την κοιτάω.
«Σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε»της λέω.
«Κανενα πρόβλημα»λεει με ένα χαμόγελο.

Κοιτάω άλλη μια φορά γύρω.Είχε και καναπε.Ξαπλώνουν ενώ μιλανε;

«Λοιπόν.Σε ακουω»λεει.

Σωστά.Πρέπει να μιλήσω.

«Βασικά δεν ήρθα εδώ για μένα.Αλλά κάποιον κοντινό μου φίλο.»ξεκινάω.
«Και γιατί δεν ήρθε αυτός;»ρωτάει.
«Δεν του αρέσουν αυτά.Είναι λίγο δύσκολος χαρακτήρας.Και σκέφτηκα αν θα μπορούσα να σας μιλήσω εγώ για αυτόν και εσείς να με βοηθήσετε»της λέω.

Του είπα για ψυχολόγο πολλές φορές.
Δεν θέλει ούτε να το ακούσει.

«Δεν πάει έτσι κορίτσι μου.Πρέπει αυτός να έρθει.Να μιλήσει.Εσυ δεν ξέρεις τι νιώθει,τι πιστεύει.»λεει.

Σωστό και αυτό.Δίκιο έχει.

«Ξέρετε τι;Είναι λίγο κλειστός χαρακτήρας.Δεν ανοίγεται εύκολα...»
«Καταλαβαίνω.Αλλά αν θέλει βοήθεια πρέπει να έρθει αυτός»λεει.