Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar💜💜💜
Taehyung'un ağzından;
O günden sonra Jungkook gelip gidiyordu ancak kapı önünde bekliyordu. Gelmediği zamanlarda ise tonlarca hediye gelmişti ünlü markalardan.
Ben bunları istemiyordum ki. Pahalı hediyeler, para hiçbir zaman istemedim ben. Bu yüzden hediyeleri açmamıştım. Onu gördüğüm an verecektim. Hediyeler gelmeye başladığından beri ortada yoktu.
Salonumun bir köşesinde olan paketlere baktım. Asla alamayacağım şeyleri o tek hareketi ile alıyordu. Dünya gerçekten çok garipti. Adaletsizliklerle doluydu.
Sıkıntı ile iç çekip montumu giydim ve küçük sırt çantamı alıp evden çıktım. Hava şu sıralar daha da soğmuştu. Zemin katta olan evim ısınmıyordu. Soba sadece oturma odamda vardı bu yüzden bende oturma odamda yatıyordum.
Çalıştığım kafeye gelince çalışanlara günaydın diyip hemen personel odasına gittim. Eşyarımı dolabıma koyup önlüğümü bağladım ve çıktım.
Jimin bugün yoktu, Yoongi Hyung ile tatile gitmişlerdi, yıllık izin almıştı. Genelde herkes yıllık izin alırken ben şuana kadar yıllık izin hiç kullanmamıştım. Yıllık izine girmeyip çalışıyordum ve maaşım biraz daha zamlı oluyordu. Tatil hiç yapmamıştım. Denize gitmemiştim. Bu yüzden yüzme bilmezdim. Özel zevklerim olmamıştı. Hayatımda ki amacım yaşamaktı. Yaşamaya çalışmak.
Kalabalık kafede işime başladım.
***
Akşam olurken mesai bitmişti. Herkesle selamlaşıp işten çıktım. Evime yürürken soğuktan yanaklarım ve burnum kızarmıştı.
Evimin önüne geldiğimde Jungkook'un arabasını görmemle kaşlarımı çattım. Gelmişti yine.
Hemen eve girip hediyeleri aldım ve bir hışımla dışarı çıktım. Arabasına ilerleyip ön kapıyı açtım. Evet kilitlememesi iyi olmuştu.
Elimdeki hediye poşetleri bir hışımla yanına fırlattım ve kapıyı sertçe kapattım. Ne olduğunu şaşırırken ben eve doğru dönüp yürümeye başlamıştım ki kolumdan tutması ile kaşlarımı çatıp ona baktım.
"Taehyung ne yapıyorsun?"
"Ne mi yapıyorum? Senin aptal hediyelerini istemiyorum. Para falan umurumda değil. Hediye istemedim, ben. Hiçbir zaman önceliklerim bu olmadı. Kendini affetirmeye çabalıyorsun ancak pahalı hediyelerle göz boyayabileceğin biri değilim ben."
Kolunu ittrip önüme döndüğümde bu sefer belime sarılan kollarla yerimde kalakaldım.
"Taehyung üzgünüm. Özür dilerim." ağlayan sesini duyduğumda içimde bir şeyler parçalanmıştı. "Nasıl gönlünü alırım bilmiyorum, nasıl telafi ederim. Biliyorum çok kırgınsın haklısın da ama ben ne yapacağımı bilemiyorum. Sen beni gerçekten istemiyor musun? Bana dön şimdi gözlerime bakarak seni istemiyorum de bana. Bunu yaparsan söz bir daha rahatsız etmeyeceğim seni."
