Sonsuz Yaşam

Yeniden Hayat Bölüm 1

Cansız bedeni öylece duruyordu. Her yer kan içindeydi. Hiç durmaksızın telefona koştum.
" Alo ? Ambulans mı ? Ev... e..." dememe kalmadan bayılmışım. Kalktığımda Jennifer'ı yanımda sapasağlam görmek beni şaşırttı. Yatağımda öylece yatıyordum. Sanki... sanki... anlarsınız ya işte rüya gibiydi. Pardon pardon kâbus demek daha doğru. İyice kendime geldiğimde farkettim ki yanımda sadece Jen yoktu. O dalkavuk herif Steve de burada duruyordu. Onun ne işi vardı be ! Gereksiz gereksiz sırıtıyordu. İşe yaramaz herifin teki olduğu her halinden belliydi. Onu gören herkes bunu anlardı. Esmer bi tipti ama fare suratlının da tekiydi. Yaklaşık 1.85 boylarında falandı. Bir dakika ya çocuğu kesiyormuş gibi bir halim var ama bunların hepsinin sebebi hep beni ablamın kız arkadaşlarıyla alışverişe çıkardığından oluyor. En azından bu olayı böyle sayabilirim. Düşüncelerime bir dur dedikten sonra Jennifer'a dönerek " Neden başımda dikiliyorsunuz" diye sordum. Hoş aklımdan geçen soru bu değildi ama. (Aslında dicektim ne güzel, sen ölmedin mi diye ?) Biraz duraksadıktan sonra cevap verdi. "Kardeşimin yanında duramaz mıyım ?" Sanki "sus artık ne olduysa oldu ne kurcalıyosun der gibi bir geçiştirme lafına cevabını hiç durmadan yapıştırdım. " Hadi diyelim ki sen beni özledin. Bu herif de mi beni özlemiş, gay mı lan yoksa ?" diye cevap verdim sonrada hiç durmaksızın sırıttım. Bu lafı söylemeden önceki adam gitmiş yerine seri katil gelmiş gibi bir tipe büründü bir an. Ablama söz hakkı bile vermeden " Ödev yapmaya geldik buraya seni sevdiğinden değil. Ayrıca merak ettiysen diye söylüyorum kız olsaydım bile sana bakmazdım fare yüzlü" dedi ve sırıttı. Bir an bile duraksamadan devam etti." Ayrıca bu oda da olmamın tek sebebi kız gibi ağlayıp *anöcöm... anöcömm...* diye çığlıklar atmandır. (Not :Jake en son bu çığlıkları atarak yatağından kalktığında annesinin ve babasının öldüğünü duyduģunda atmıştır) Daha uykunda adam olamıyosun şimdi gelip de benim adamlığıma laf edemezsin." dedi ve hızlı bir şekilde kapıyı sertçe vurup odayı terk etti. Jennifer ise bu olanlara sesini bile çıkarmadı. Yarı yolda bırakılmış gibi hissettim o an . O herifin dedikleri hiç umrumda bile değildi ama Jennifer'a dönüp baktığımda yüzünde onun sözlerini onaylar gibi bir ifade vardı. Sanki onu tutuyordu. Benden... benden nefret ediyordu sanki... İşte o an anladım ki benim kendimden başka kimsem yoktu... Yeniden hayat 1. Kısım bu kadardı umarım beğenirsiniz yorumlarınızı bekliyorum 2. Kısım en kısa zamanda sizlerle...