Sonsuz Yaşam

❌❌Korku ❌ ❌

Demek ismi Steve miş. Bir an duraksadım ama uzatılan eli geri çevirmedim ve :

-Merhaba ben Jennifer. Bonny nin...

Sözümü bitirmeme izin vermeden lafa atladı :

-Bonny Teksas da oturduğu zamanlarda tanışmıştık. Bir nevi okul arkadaşıyız yanlış anlamanı istemem. diyerek sözünü bitirdi. Bonny sırıtıyordu. Sanırım bende kızarmıştım ki Jake in beni dürtmesinden anladım. Toparlamaya çalışarak lafa girdim:

-Siz herhalde eski arkadaşsınız demeyi düşündüm aslında brni yanlış anladınız herhalde neyse içeri girelim mi ? dedim.

İkiside sırıtarak kafa salladı. Uzun bir sessizlikten sonra Jake sınıfa girdi. Bonny ve Steve in gözleri üzerimdeydi. Ve Bon lafa girdi :

-Çıkışta Steve le bir yerlere gidicez sende gelsene. dedi

Bir an duraksadım ve gözlerim dolarak :

-Annemlerin mezarına gidiceğim başka zaman ilk günümde onlar benim yanımda değiller ama brn onları yalnız bırakamam özür dilerim.

Bonny:

-Neden bize haber vermedin ? Çok üzgünüm. Özür dilerim.

Steve:

-Bende üzgünüm. Annenlerin öldüğünü bilemezdim. Tekrar kusura bakma. Senle annenlerin mezarının başına gelirdim fakat mezar, cesetler ve ne bileyim işte iğrenç.

Bu sefer kızarmamıştım. Bir an korkmuştum. Ölülere saygısı olmayan bir insan nasıl da bu kadar bencil olabilir? Lafa girdim.

-Yeter artık brn kendi başıma da idare ederim özüre yada üzülmenize ihtiyacım yok.

Zil çaldı ders başladı Steve in her ders gözü üzerimdeydi farkedilmeyecek gibi değil ama neden ? Korkuyordum. Saatler işlemeye devam ediyordu... 1 saat... 2saat... 4 saat... ve okul bitti herkes çantasını hazırlarken Bonny ve Steve ortalıkta yoktu. Ne kadar çabuk ? Neredelerdi ? Neyin hızıyla gittiler ? Neden benden kaçıyolarmış gibi geldi neden ?