" Bir Küçük Güneş Hikayesi " nin Masalı ve Ardası nasıl tanıştı ? 🤔
Masal ve Ardanın yanlış numara sayesinde tanıştıklarını biliyor muydunuz ?😅
Geçmişe gidip onların hikayesine tanık olmak ister misiniz ?
Eğer cevabınız evet ise bu hikayeye baş...
Uykudan uyanmak hiç bu kadar cehennem olmamıştı . Belki de eskiden güzel bir hayatım olduğundan'dır o prensesler gibi uyanmalarım . Gözlerim ağlamaktan şiş olduğu için birbirine yapışmıştı açmakta zorluk çektim . Kısık gözlerle odaya baktım bana ait olmayan oda ne kadar kasvet doluydu . Kapımın çalmasıyla gözlerimi tekrar yumdum . Kimseyle hele o kadınla konuşmak istemiyordum . Ses vermediğim halde odama girildiğinde içimden göz devirdim ne bekliyordum bana sormadan hayatım hakkında kararlar veren biri " gir " kelimesini duymadan odaya girmiş çok büyük sorundu ! - Masal kızım - şu bir haftadır bana kızım diye seslenilmesinden nefret eder olmuştum . Benden tepki alamayınca devam etti - Tamam benimle yemek istemiyorsun ama sağlığından endişe ediyorum istersen dışarı çık dışarıda yemek ye - Ne kadar düşünceli biriydi ! Beni bu kadar düşünmesi gözlerimi yaşartıyordu . Saçlarımda bir el hissettiğimde nefesimi tuttum . Beni doğuran kadın yanımda baş ucumda saçlarımı okşuyordu onca şeye rağmen beni amcamın kucağına bırakıp terk eden kadın başucumda benim için endişe ettiğini söylüyordu . Midem bulanıyordu . Sinirle arkamı döndüm . Saçlarımı o pis ellerinden uzaklaştırmıştım . Bir süre bekledi sessizce ağladığını hissedebiliyordum . Ama umrumda değildi bana karşı gram sevgi hissetmeyen birine neden ben vicdan yapayım ki ! Kapı sesini duyduğumda yatakta oturur hale geldim gözlerimi açmakta hala zorlanıyordum . Ayağa kalkıp odadaki banyoya yöneldim . Evimde, kendi odamda banyo yoktu ortak banyo kullanırdık abimle sürekli kavga ederdik şimdi ise kendime özel bir banyo vardı ve bu beni gram sevindirmiyordu . Buradan kurtulup banyo sırasını saatlerce çıkmayacağını bilsem de abime vermeye razıydım . Kısa bir duş aldıktan sonra üzerimi giyindim dışarı çıkıcaktım ve yemek yiyecektim . Her ne kadar o kadını haklı bulmak istemesem de haklıydı bende sağlığımdan endişe ediyordum . Bana birşey olacağından değil eve döndüğümde annem ve babamın beni bu halde görüp üzülmelerinden korkuyorum . Telefonumu ve babamın buraya gelirken verdiği paradan bir miktar alıp cebime koydum . Yavaşca odanın kapısını açtım . Neyseki ev çok büyüktü , karşılaşmamak için uygundu . Sessiz olmaya çalışarak merdivenlerden indim . Merdivenlerden inerken tabloları inceledim hepsi ayrı güzeldi . O kadının ünlü bir ressam olmasına şaşmamalı benim yerime tercih ettiği hayatta başarılı olmuştu hoş umrumda değildi halimden memnundum ben o gelene kadar . Liseye başlamadan önce annem ve babam beni karşılarına alıp konuşmuşlardı babamın aslında amcam anneminse yengem olduğu hakkında ama biliyor musunuz bu gerçekten umrumda olmamıştı onlara olan sevgim güvenim gram azalmamıştı. Değişen tek şey saygımdı çünkü her zamankinden artmıştı . Beni abim ve kız kardeşimden bir gün bile ayırmamışlardı o konuşmadan sonra da ayırmadılar . Ama o kadın gelip beni alana kadar ! Seslerini çıkarmadılar . Neden beni ona verdiler ki ben artık onlara yük mu olmuştum . - Masal hanım dışarı mı çıkıyorsunuz - ses gelene kadar merdivenin son iki basamağında dikilip ağladığımın farkında bile değildim . Çenemide kasıyordum hissetmemiştim ağlamamak için vücudum kendini sıkıyordu ama bu kez başarılı olamamıştı . Yorgun gözlerle Ayşe hanıma baktım. Elleri önünde benden cevap bekliyordu . Kafamı sallamakla yetindim oda aynı sessizlikle kenara çekildi . Birazdan gidip o kadına söyleyecekti bu yüzden hızlı davranıp ayakkabılarımı giydim ve evden çıktım . Birkaç dakika sonra telefonum çalmıştı . Bilinmeyen numara ama biliyordum kim olduğunu o kadındı ezberlemiştim beni ailemden koparmadan bir süre önceden aramaya başlamıştı ama ben numarasını kaydetmeye bile tenezzül etmemiştim . Aramayı reddedip başka bir numara tuşladım Annemin numarasını ilk çalışta açılmıştı - Masalım - hüzünle karışık bir gülümseme oluştu yüzümde onun sesini ne kadar özlemişim meğer - Annecim nasılsın - ağlamak istesem de sesimi normal tutmaya çalıştım - Beni boşver yavrum sen nasılsın sağlığın nasıl beslenmene dikkat ediyor musun - Annem sorularını sıraladığında mutlu olmuştum beni merak ediyordu. Yine de onun telaşlanmaması için kısa ve net cevap verdim - İyiyim Annecim hiç bir sıkıntım yok tek sıkıntım sizden uzak olmak- Telefondan derin bir iç çekiş geldi . Gözlerinin dolduğunu adım gibi biliyordum - Ya boşversene bizi odan nasıl büyük mü içinde banyosu var mı ne renk - Ses arkadan gelse de sesi tanımıştım. Sesin sahibi benim birtanecik kardeşim Öyküydü . - AA ne biçim sorular öykü kızım ayıp - annemin sesindeki tınıdan korktuğunu anlamıştım . Korkuyordu benim bu zengin hayata kapılıp normal düzeydeki hayatımdan vazgeçeceğimden onları küçümseyeceğimden. Ama bilmediği birşey vardı ben hiçbir zaman bu hayata ait olmayacaktım . Havadan sudan konuştuktan sonra istemeye istemeye kapatmak zorunda kaldık . Buraları bilmiyordum umarım kaybolur bir daha o kadının yanına dönmezdim bir taksiye atlar evime giderdim . Gerçi taksiler şehirler arası gidiyor muydu ? Evet tek sıkıntı buydu şuanda . Karnım iyice acıktığını belli edercesine gurulduyordu , hiçbir şey yemiyor değildim Ankara'dan İstanbul'a gelirken yanımda getirdiğim atıştırmalıkları yiyordum . Ama onlarda tükenmek üzereydi .Deniz kenarında bir cafeye girdim . Sanırım burada tek özleyeceğim şey denizdi ama onsuzda olmuyor değildi . Güzelce karnımı doyurdum . Ve ücreti ödeyip tekrar yola koyuldum. Eve gidiyordum kabullendiğimden değil o kadının babamı yada annemi arayıp eve gelmediğimi söylemesi ve onları korkutması düşüncesi beni bu fikrimden vazgeçirmişti . Yol üstünde markete girip birkaç atıştırmalık daha aldım paramı idareli kullanmalıyım belki bir işe girer çalışırdım . Hem Ankara'da yazları sürekli çalışırdım cafelerde , mağazalarda fark etmezdi. Bu düşüncelerle mütevazı hayatımdan koparılıp zorla hapsolduğum evin önüne gelmiştim . Acele etmeden yavaşça zili çaldım . Kapı anında açıldığında şaşırmamıştım . Suratına bile bakmadan içeri girip bir süre misafir olacağım odama çıkan merdivenlerle yöneldim - Masal konuşmamız lazım ! - konuşmak mı benimle mi yoksa beni evime aileme geri mi gönderecekti . İçimde heves kırıntılarını hissettirmemek için tahammül edemediğim suratına döndüm . Bana benzeyen ama benden çok uzak suratına bakmak midemi bulandırıyordu . - Neredesin sen - bunu gerçekten meraktan mı soruyordu yani nerede olabilirdim bilmediğim bir şehirde - Buradayım - Gözlerini sinirle kapatıp açtığında gülümsedim ama içten değildi - Masal telefonun meşguldü kiminle konuşuyordun - Ha cevabını bildiği sorular sorucaktı . Pekâlâ kendi kaşınıyordu saçımı arkaya doğru savurdum kollarımı göğüsümde bağlayıp tek kaşım kalkık bir şekilde cevap verdim - Annem ile konuşuyordum - yalan yoktu ama Annemin üstüne basarak söylemem bu kadının egosunu yaralardı emindim . Cevap gelmeyince zaferle gülümsedim . Arkamı döndüğümde bu sefer saçım kendiliğinden savrulmuştu . Merdivenlerden çıkıp odama girdiğimde arkamdan geliyordu . Ah ne hoş vazgeçmeyecekti . Benim arkamdan odaya girdiğinde arkamı dönüp gözlerimi devirdim - Senin annen benim - başımı alayla salladım ve aldığım abur cuburları yatağın yanındaki komodinin üzerine koydum - Sana diyorum istesen de istemesen de bu böyle ! - o sesini yükselttikçe bende umursamazlığımı mimiklerime ve davranışlarıma daha çok yansıtıyordum . - O kadınla bir daha konuşmayacaksın - Güldüm gerçekten mi beni annemden ayırmayı mı düşünüyordu . Daha çok düşünürdü böyle birşey asla olamazdı - Hıhı çok beklersin konuşmayacağım bir kadın varsa oda sensin annem değil - Kollarımı göğüsümde bağladım bu kadın beni çileden çıkartıyordu . Geldiğimden beri konuşmamıştık konuşmadan devam etsek de fena olmazdı . Sinirle odadan çıktığında alayla kaşlarımı kaldırdım sonunda rahat bırakmıştı . Zaferle yatağa zıplayıp arkama yaslandım . Telefonumu kurcalarken odanın kapısı hışımla açıldığında korkuyla sıçradım o kadının olduğunu anlayınca tekrar telefonuma döndüm . Hala zorluyordu bu kadın . - Bak burada ne yazıyor - . Ne gösterdiği umrumda değildi omuz silkip telefonuma bakmaya devam ettim . - Bak bak kimmiş annen gör - Tepki vermeden göz ucuyla yatağın başında dikilmiş bana uzattığı kağıt parçasına baktım . Hayatımın içine eden kâğıt parçasına DNA testi denen lanet belgeydi . Tekrar telefonuma döndüm - Annelik doğurmakla olmuyor Selen hanım - ona ismiyle hitap ettim umarım ciddiyetimi artık anlar ve giderdi . Kolumdan çekildiğimde acıyla bağırdım - Bırak - Beni zorla ayağa kaldırmış hâlâ kolumu sıkıyordu gözlerim acıyla yanmaya başladı . Bırak deyip kolumu çekiştirmeme aldırmadan kâğıt parçasını gözüme sokmaya çalışıyordu . Sonunda kağıt parçasına baktığımda gözlerim doldu lanet olsun %99 biyolojik annesi Selen Demirci canım acıyordu . Hem kolumu sıktığı için hemde üzerimde psikolojik baskı kurmaya çabalamasından ve lanet olasıca bu çabasını başarmasından acıyordu . - bırak lütfen - Gözlerine diktim gözlerimi sanki perde inmişti gözlerine fısıltı gibi çıkan sesim işe yaramıştı . Sanki uykudan uyanmış gibi kendine geldi ve beni bıraktı birkaç adım geriledim . - Özür dilerim - elimle gözyaşımı silip çıkması için kapıyı işaret ettim - Ç-çık - üzerime doğru geldiğinde kafamı yere eğdim ağladığımı görmesini istemiyordum - Masal kızım özür dilerim ben ..- umrumda değildi açıklama yapması - UMRUMDA DEĞİL ÇIK DIŞARI ÇIK -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk kez söylediğimi ciddiye alıp odadan çıkmıştı . Sinirle güldüm ağlarken gülen tek insan bendim galiba . Yere oturup yatağa sırtımı yaslayarak dakikalarca ağladım . Belki de saatlerce emin değildim . Çalan telefonla ağlamaya ara vermiştim bilinmeyen numaraydı . Reddedip tekrar hıçkırdım burada olmak artık daha çok canımı yakıyordu . Telefon ısrarla tekrar çaldığında sinirle açtım - NE VAR YA NE NE - karşıdaki kişi her kimse sinirimi ondan çıkarıcaktım . Birkaç saniye sessizlikten sonra karşıdan erkek sesi geldi - Hikmet abi değilsin sen - ne Hikmeti sinirle gözlerimi devirdim - Evet değilim arama bir daha - telefonu kapatıcakken tekrar cevap geldi - Hikmet abinin dükkanındaki kız mısın yoksa - Ya ne hikmet abiymiş - Değilim değilim yanlış numara ne Hikmet abiymiş - karşıdan homurdanma sesi geldiğinde sinirle nefes alıp verdim duyması için sesli bir şekilde yaptım bunu - Hikmet abime laf söyleme onun böğrekleri ünlüdür - Benimle dalga mı geçiyordu . - Banane yahu - sinirlenmem komik gelmiş olucakki güldü . - Öyle deme ama gerçekten güzeldir- derin bir nefes aldım ve daha sakin bir ses tonuyla konuştum - Herneyse gerçekten aradığın kişi ben değilim yanlış numara - Yine birkaç saniye sessizlik oldu - Neden ağlıyorsun - Kaşlarım şaşkınlıkla kalkmıştı . Neden ağlıyordum ben bir an için unuttuğum hayatım aklıma tekrar geldiğinde sinirlendim - SANANE - başta yapmam gereken şeyi yaptım ve suratına kapattım . Nereden anlamıştı ağladığımı . Neden tanımadığı bir insanı umursayıp sormuştu . Sanırım eğlenmek için bir numara aradı ve şansına ben geldim. Zaten bir daha aramazdı . Güçlükle üzerimi değiştirip kendimi yatağa attım . Uykuya dalmam zor olmamıştı .
