သင်္ချိုင်း​ဖောက် မှတ်တမ်း စာအုပ် ၁ - လူရှန်းဘုရင်၏ ခုနစ်စဥ်ကြယ်နန်း​တော် (U+Z)

အပိုင်း ၄ အ​လောင်းလိုဏ်ဂူ // အပိုင္း ၄ အ​ေလာင္းလိုဏ္ဂူ

Edited ~~
Unicode

ဒီခရီးတစ်​​လျှောက်လုံးတွင် အန္တရာယ်များ​သော ကိစ္စရပ်များနှင့် ကြုံ​တွေ့ခဲရသည်မှာ မနည်းလှ​ပေ။ ဤ မိတ်​ဆွေတို့သည် အလွန်ပင် ရဲရင့်ကြ​၏။ ကျွန်​တော်သည် သူတို့အ​ပေါ်တွင် အလွန်ပင် ယုံကြည်သည်။ ထို့​ကြောင့် ဖန်းဇစ် ထိုစကားကို ​ပြောသည်နှင့် ကျွန်​တော်သည် အ​ခြေအ​နေအား သိပြီးဖြစ်သည်။ ထွားကြိုင်း​သော အား​​ခွေသည်လည်း ကျွန်​တော့်ဘက်သို့ လှည့်ကာ အချက်ပြ​သော အကြည့်တစ်ချက်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်ကား မင်း အ​နောက်သို့ ဆင်းနေ၍ မည်သည့် လှုပ်ရှားမှု အားလုံးကိုမျှ မစပ်စုနှင့် ဟူ၍ပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်​တော်သည် မတတ်နိုင်ဘဲ စိတ်ပျက်စွာဖြင့်သာ ပြုံးမိ၏။ ကျွန်​တော် အဘယ်ကိစ္စ​ကြောင့် စပ်စုရမည်နည်း? အား​​ခွေ၏ လက်သီးတစ်ချက်သည် နွားတစ်​ကောင်ကိုပင် လဲကျစေနိုင်​လောက်သည်။ ဖန်းဇစ်သည်လည်း ​ပြောစရာပင်မလို။ စစ်ပြန်တစ်​ယောက်ဖြစ်၍ ခန္ဓါကိုယ်တစ်ခုလုံးတွင် အမာရွတ်များဖြင့် ပြည့်နှက်​နေ​၏။ ကျွန်​တော်တို့၏ ဦး​လေး(၃)သည် ငယ်စဥ်က​ပင် ​သေမည်ကိုပင် မ​ကြောက်စွာဖြင့် ရန်ဖြစ်တတ်သောသူမျိုးဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ထို အလုံပိတ်ကာ အသံမထွက်သည့် ဆီပုလင်းသည် မည်သို့ပင်ကြည့်​စေကာမူ လူ​ကောင်းတစ်​ယောက်နှင့် မတူ​ပေ။ တစ်ဖက်တွင်မူ ​ရှေး​ခေတ်အခါကပင် သုံးစား၍မရဆုံးဖြစ်​သော စာကြမ်းပိုးကျွန်​တော်ဖြစ်သည်။ ဦး​လေး(၃) ကျွန်​တော့် လက်ထဲသို့ အတင်းထိုးထည့်ပေးထား​သော ဓါးသည် သိပ်လေးသည်ဟု ခံစားရ​၏။ အသုံးပြုရန်မှာ ကိုးရိုးကားရားနိုင်လှ​ပေသည်။

ကျွန်​တော်သည် မိမိကိုယ်ကိုကာကွယ်ရန် မည်သည့်ပစ္စည်းအား ယူသွားရမည်ကို ​တွေး​နေစဥ်တွင် လွီတန့်တန့်သည် ​ရေကူး၍ ပြန်လာသည်။ အဖိုးကြီးသည် ​ဆေးတံအား သူ၏​ဘောင်းဘီ​ပေါ်သို့ တစ်ချက်ပုတ်လိုက်​၏။ ​

"သွားကြမယ်! ​လှေလာ​နေပြီ"

အမှန်ပင် ​​​လှေနှစ်စင်းသည် အ​ရှေ့​အ​နောက်ဆင့်၍ ​တောင်အ​နောက်မှ ထွက်လာကြသည်။ အ​ရှေ့​လှေ​ပေါ်တွင် သက်လတ်ပိုင်း လူတစ်ဦးသည် မတ်တပ်ရပ်လျက် ​တစ်ဖက်တွင် လှေ​အား​တုတ်ဖြင့်ထိုး၍ လှော်​ကာ တစ်ဖက်၌ ကျွန်​တော်တို့အား ​​အော်ခေါ်​​နေ၏။ ထို​လှေသည် တကယ်ပင် မ​သေး​ပေ။ ကြည့်ရသည်မှာ ကျွန်​တော်တို့အပြင် ပစ္စည်းကိရိယာများပါ ​လုံလုံ​လောက်​လောက် ဆံ့သည့်အပြင် ​​နေရာပို​လောက်ဦးမည်ဖြစ်သည်။