Bir Kış Dönencesi

1.Bölüm

Bir Kış Dönencesi

Bir kış zamanında aşka var mısın?

1.Bölüm.

Soğuk…

Üzerimdeki pikeyi yumruklarımın arasına daha fazla aldım. Soğuk resmen bedenime işlemişti . Gözlerim bir an dışarıya kaydığında, dişlerimdeki titremeyi durdurmaya çalışıyordum. Elimdeki kahveden bir yudum daha alarak, yağan kar tanelerine baktım. Her bir kar tanesi, zemini kaplamıştı. Her yer bembeyazdı. Bakışlarımı tekrardan açık olan televizyona çevirdim. İster istemez ekrandaki filme kapılmıştım.

 Kulaklarımı dolduran telefonumun sesiyle birlikte, bakışlarımı hızla televizyondan ayırdığımda annemin aramış olduğunu gördüm. Öğrenci yurdunda kaldığım için, televizyon izleyen kızları rahatsız etmemeye çalışarak hızla ayağa kalkarak elime telefonu aldığım gibi, açarak kulağıma götürdüm.

‘’Kızım?’’

Annemin üzgün sesi ile birlikte bir an kaşlarımı çatsam da, cevap verdim. ‘’Efendim anne.’’

‘’Nasılsın, iyi misin?’’ diye sorduğunda bana bir şey söyleyeceğini anlamıştım.

‘’Ne oldu anne?’’ diye yumuşak bir sesle sordum. Bir şey söylendi mi, bana göre hemen söylenmeliydi.

‘’Şey….kızım..’’

‘’Söyle anne.’’

‘’Babanın okulunun parasını ödeyemedi. Yarın devlet lisesine kaydoluyorsun.’’ Annemim hızla söylemiş olduğu sözler üzerine yerimde öylece kalmak zorunda kaldım. Ne devlet lisesine mi kaydolacaktım? Sorun devlet lisesi olması değildi, sorun başka bir okula gitmemdi. Sertçe kısık bir sesle küfür ettim. Anneme hiçbir şey söylemeyerek çoktan suratına kapatmıştım. Yarı burslu olarak okuduğum okuldan demek ayrılacaktım. Kızlara hiçbir şey söylemeden yatağıma doğru ilerledim. Elimde tuttuğum telefondan, Mert’e mesaj atmaya çalışıyordum bir yandan. Yatağa uzandığımda çoktan mesajı göndermiştim.

‘’Mert, sanırım okuldan ayrılıyorum.’’

Hemen gelen mesaj üzerine, istemsizce gülümsedim.

‘’Ne? Ne demek okuldan ayrılıyorum?’’

Parmaklarım hızlı bir ritim üzerinde telefonun tuşlarında kayarken, gözerim üzgün bir hal almıştı.

‘’Babam okul parasını ödeyememiş. Başka okula gitmek durumundayım. Yarın sabah erkenden yurttan ayrılacağım.’’

‘’Hangi okula gideceksin? Adı ne?’’

Cidden hangi okula gidecektim? Adını bile bilmiyordum. ‘’Bilmiyorum.’’ Diye mesaj attım.

‘’Tamam, o zaman. Yarın birlikte gidelim. Hem böylece bende yeni okulunu görmüş olurum.’’

Onu da sürüklemeye hakkım yoktu. ‘’Gerek yok. Kendim giderim.  Uyumam lazım Mert. Yarın konuşuruz.’’

‘’Peki, iyi geceler Havin.’’

Mesajı üzerine telefonu yastığımın altına koyarak gözlerimi tavana diktim. Yeni bir okul… Yarın yeni bir okula gidecektim demek ki, yeni insanlarla tanışacak, yeni arkadaşlar edinecektim. Basit gibi duruyordu. Ama hiçte basit değildi.  Yeni insanlarla tanışmayı sevmezdim. Bu okula bile zor alışmışken, bir de o okula alışmak için çaba sarf edemeyecek kadar üşengeçtim belki de. Gözlerimi kapatarak, muhteşem olan uykunun beni kolları arasına almasını bekledim.