Bir Kış Dönencesi

2.Bölüm

Ve sonunda erkek yazarınız yani,ben Mustafa Kaplan'dan 2.bölüm geliyor.

Bi nevi Can karekterini ben kaleme alıp anlatcağım, bir parçada olsa Can'ı kendi hayatımdan kareler ekliyip anlatacağım. Haydi ,başlıyalım.

Bu arada; Wattpad Adım: Kaplanxl

***

Bir Kış Dönencesi

Bir kış zamanında aşka var mısın?

2.Bölüm

Havin bir şekilde müdürün odasını bulmayı başardı.Odanın çaldı , '' GİRİN'' diye bir ses  duyuldu.

Havin kapıyı açıp içeri girdi ; Müdür, bıyıklı , 50-55 yaşlarında biriydi.Havin ,  palakete bakıp isminin '' Ekrem'' olduğunu gördü. ''Ekrem Öz '' Müdür kızı görür görmez kıza;

-''Otur bakalım.Kayıt için geldin değil mi ?'' diye sordu.

Genç kız tereddütsüz, ''Evet, kayıt için.'' dedi.

Müdür kızı biraz süzüp  bir kağda birşeyler yazıp ona birşey söyleyip bıraktı.

Havin kağda baktı. Kağıtta, '' 11- C  - Sayısal Bölümü '' yazıyordu.Genç kız sayısal derslerde kendine höre baya iyidi.Koridorda yürürken etrafındaki tüm sınıflara bakıyor ve 11-C'yi arıyordu. Sonunda sınıfını bulduğunda, kapıyı çalarak,içeri girdi. Öğrenciler onun nöbetçi olduğunu düşünüyorlardı. ''Oysa okulun ilk günü , ne nöbetçisi ya?'' diye düşündü Havin dudaklarını büzüp.

Öğretmen, kağdı inceledi; tahtanın ortasına Havin'le beraber çıkıp; '' Evet arkadaşlar, Havin sınıfımıza yeni geldi.Kendisi okulumuzda yeni , kendisi ile tanışıp okulu tanıtırsanız sevinirim...'' dedikten sonra tekrar masasına ilerleyerek sandalyesine oturdu.

Havin etrafına baktı sondan 2. sıra boştu. Hemen gitti ve oturdu zaten oturacak bir boş yerde malasef yoktu.Yanındaki çocuk ise öylece kitap okuyordu.Havin kitabın ismini öğrenmek için biraz kafasını eğdi.Kitap adı: '' Aziz Nesin-70 Yaşım Merhaba '' yazıyordu. Havin çok kitap okumazdı ama Aziz Nesin'in eserlerini severek okurdu. ''Güzel kitap, bende okudum.'' diyerek belirtti Havin.

Çocuk dalgınlık olsa gerek bir anda irkildi.Kitabını bıraktı ve kıza baktı.

-Şeeey, seni fark etmedim özür dilerim.Ben Can dedi çocuk elini uzatıp.

Havin onun elini sıkarak;

- Tanıştığıma sevindim ,Can. Bende Havin.

Havin'ı öylece süzdü baktı,inceledi Can. Havin'de aynısını yaptı.

Can ,  55-60 kilo , 1.80 boylarında siyah saçlı  kahverengi gözlü biriydi. Ama bir erkek için anormal bir kilodaydı.Sanırım hiç yemiyor,içmiyor sadece kitap okuyordu diye düşündü Havin.

Öğretmenleri kendisini  tanıttı. Adı, Adem Kılıçkaya'ydı. Fizik öğretmeniydi. Genç gibiydi.  30-35 yaşlarında bir adamdı . Havin sınıftaki herkesle tanışmıştı.Hele ki,  müziğe olan ilgisi  onu dahada sevdirmişti.Oysa , Can çok sessizdi içine kapanık sanırım son 1.5 yılda ailesinden sonra dialog kurduğu tek insan Havin'di.Havin , dost edinmişti sınıfında hatta . İrem, Ece,Ayşe. Onun en iyi arkadaşları olcaklardı belki kim bilebilir? Birkaç hafta geçti Havin sınıfındakilerle kaynaşmıştı.Öğretmenleri Adem beyde sınıfı oturma planını yapmıştı bile. Havin Can'la oturuyordu.

Can pek konuşmazdı aslında.Ama çok okurdu. Havin bunu görmüştü hatta Can'ın sınavlardan aldığı notları duyunca şaşırmıştı bile... Önlerinde ise, İrem ve Ece oturuyordu . Ayşe ise onların çaprazında İkra ile oturuyordu.Bu dörtlü çok iyi anlaşıyordu gerçekten. Havin pek konuşmayan Can'la anlaşabilen tek insandı sanırım . Can , ona ara  sıra fıkra anlatır bazen ise ilginç bilgiler anlatıp Havin'i şaşırtırdı. Ama çok konuşmazdı Can. Pskolojik olabilrdi veya sadece konuşacak 'birileri  yoktu.5. ders bitmiş , Havin telefonu ile oynuyordu.Birden titreşim geldi, açtı baktı;

''Seni özledim prenses.'' yazıyordu. Bunu yazan Mert'ti Havin çok sevinmişti.

Hemen cevap verdi ve eve gelir gelmez arıyacağını söyledi. Mert'i özlemiyor değildi. Yokluğu hissediliyordu. Can, Havin'in yüzündeki tebessümü görüp hemen sordu;

''Nedir seni bu kadar mutlu eden?''

Havin duyduğu sözler üzerine bakışlarını telefondan alıp, Can'a baktı. ''Hiç, biri beni çok mutlu eden bir mesaj yazıda ondan.'' dedi kısaca.

''Demek ki yazan mühim biri. Bak sana ne diyeceğim.''

''Söyle Can, merak ettim.'' demekten kendini alamadı genç kız.

''Fuzuli'ye ne sorduklarını bilir misin? Daha önce anlattım mı?''

Genç kız biraz düşünerek, kafasını iki yana salladı. ''Hayır Can, anlatmadın.''

''Fuzuli'ye sormuşlar: Sevmek mi daha güzeldir, sevilmek mi? Sevmek demiş... Çünkü, sevildiğinden hiçbir zaman emin olamazsın...''

Havin Can'ın anlattığı şey üzerine kocaman gülümsedi. Gerçektende anlamlı bir söz idi. ''Vay be Can, sen neler bilirmişsin öyle...''

''Bence sen aşıksın Havin.''

 Bunu duyunca Havin'i sanki elektrik çarptı gibi oldu. Parmak uçlarında 1 saniye geçti. Çok uzun görünen bir 1 saniye...