En Parlak Yıldız ☆ ( brawl stars )

1.bölüm /// ilk maç

Her savaşçı tek başına

BRAWL !

Maç başladı ve ben çok heyecanlıydım günün ilk maçı buydu , özel bir yanı yoktu ama yinede kazanmak istiyordum .

İlerlemeye başladım ve kutu aradım , 2 tane bulmuştum ve onları kırıp içindeki güç puanlarını aldım . Kalan savaşçıları kontrol ettim hala 10 savaşçı vardı , galiba bu maç zor olacaktı . Kimseyle uğraşmadan şok tabancamı çalıya doğru nişan aldım ve ateş ettim . İçi güvenliydi orada saklanmaya karar verdim . 'Bu maçı kesin 2 veya 3 bitiririm' diye düşündüm. O arada karşımda Mr.p'yi gördüm . Çok kızgın görünüyordu . Orada olduğumu farketmemesi için dua etmeye başladım , sebebi sadece beni kolayca öldürebileceğinden dolayı değil Mr.p'nin ne kadar korkutucu olduğundandı . Kimse insan mı değil mi bilmiyordu , her zaman bir penguen kostümünde geziyordu ve garip sesler çıkartıyordu .

" NE YANİ SEN BANA ŞİMDİ BU ALETİ YAPAMAYACAĞINI MI SÖYLÜYORSUN ! " diye bağırdı .

Tanrım korkudan ölmek üzereydim , ellerimle ağzımı kapadım ve istemsizce Mr.p'nin konuşmasını dinlemeye başladım .

" bak yapabilip yapamaman umrumda değil sonuçta seni kovup başka birini bulabilirim ve büyük ihtimalle senden daha iyi bir iş çıkarır ." Dedi ve zavallı adamı veya kadını? Azarlamaya devam etti .
Kalan savaşçılara baktım 6 savaşçı kalmıştı , 'iyi fena değil' diye düşündüm ve gülümsedim .

Geçenki maçımdan sonra en azında bu maç bana moral olmuştu , dikkatlice Mr.p'ye baktım dikkati telefonla dağınık gibi görünüyordu , yavaşça ona doğru yaklaştım ve şok tüfeğimi ona doğru nişan aldım .

Bir anda ona ateş etmeye başladım ! Ve o farketmeden öldü ve 2 güç yükü yere düştü . Sevinç'ten zıplamaya başladım ve yükleri aldım o anda arkamdan colt bana aksesuar'ı ile büyük bir hasar verdi .

Çok sinirlenmiştim 1 lanet olası güç puanı bile yoktu ama nasılsa bana bu kadar hasar verebilmişti . Ateş edebilmeye zamanım olmadan beni öldürdü ve elendim .

" LANET OLSUN !" Diye bağırdım sinirle ve lobideki herkes bana bakmaya başladı . Duvardaki sinek bile bana bakıyordu . Sessizce bişeyler mırıldanıp oradan uzaklaştım . Doğruca eve doğru gittim yolda ağlamamak için kendimi zor tutuyordum .

Kapıyı çaldığımda göz yaşlarım belirginleşmeye başlamıştı bile . " jessie tatlım ne oldu sana-" dedi annem fakat onu kenara itip doğruca kendi karavanıma doğru koştum . İçeriye girdiğim anda kapıyı kilitledim ve göz yaşlarım dökülmesine izin verdim.

" bu tamamen haksızlık ! Colt'a güçlü aksesuarlar verip bana sadece taretimde işe yarayan şeyler verilmesi !! Çocuğum ama salak değilim , o kuş beyinli olmasa belki yıllar sonra ilk defa 1. Bile olabilirdim " diye kendi kendime dedim , gerçektende uzun zamandır birinci olmuyordum .

Sessizce çalışma masama geçtim ve düşünmeye başladım , genelde 'efsane fikirlerim' böyle anlarda aklıma gelirdi ..

" ÖFF ! " sinirle masayı ittim , anahtarımı aldım ve olabilecek en hızlı şekilde kendimi evimizin bahçesinin dışına attım . Sessizce ilerlemeye başladım , anneme kötü davrandığım için üzgün hissediyordum ben böyle biri değildim , galiba uzun zamandır bir başarı elde edememe beni yiyip bitiriyordu .

Sessizce BrawlTown'ı dolaşmaya başladım , pek fazla kişi göremedim , benim aksime çoğu kişi maçtaydı karşımda çiçek sulayan Gale dışında . Kendisi oldukça yaşlıydı ve delirmiş gibi konuşuyordu , iki kelimeyi bir araya getiremezdi . Bana döndü ve gülümsedi .