" ေဟ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔! ကြၽန္ေတာ္ ေကာကိုခ်စ္တယ္။ ျပန္ခ်စ္ပါအံုး "
တီ႐ွပ္အဝါပြပြ၊ ဒဏ္ရာဗရပြ႐ွိေနတဲ့ဒူးအေပၚထိ ေခါက္တင္ထားတဲ့ေဘာင္းဘီတိုတို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး လက္တစ္ဖက္က အစိမ္းေရာင္ skateboardကိုကိုင္ရင္း ေပစုတ္စုတ္မ်က္ႏွာနဲ႔ ေကာင္ေလးက ေပက်င္းရဲ႕ ထိပ္တန္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္း႐ွင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကို ဟိုတယ္ကားပါကင္မွာ ဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ၿပီး ဖြင့္ေျပာေနျခင္းျဖစ္တယ္။
" အ့! ဘာလို႔႐ိုက္တာလဲ "
သူကုိယ္သူ အဟုတ္ထင္ေနတဲ့ ကေလးစုတ္ရဲ႕လက္ေမာင္းကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဖ်က္ကနဲ႐ိုက္ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ေခါင္းလဲမေခါက္ရဲ၊ ဆြဲလဲမထိုးရက္တာမို႔ ဒီေလာက္နဲ႔တင္ေက်နပ္လိုက္တယ္။ ကေလးစုတ္ကေတာ့ သူ႔ကိုေပေစာင္းေစာင္းျကည့္ေနေသးတယ္။ မေက်နပ္ပါဘူးေပါ့။ မေက်နပ္လဲဒင္းကဘာလုပ္ႏိုင္လို႔။ သူ႔ထက္၆ႏွစ္ႀကီး..
" အ့!!!!! "
ေ႐ွာင္းက်န္႔ေတြးတာေတာင္ မဆံုးလိုက္ေသး သူ႔ လက္ေမာင္းကိုဖ်က္ကနဲျပန္႐ိုက္လာတာမို္႔ သူၾကက္ေသေသသြားရတယ္။ ဒီကေလး!
ေ႐ွာင္းက်န္႔ေဒါသက ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနေပမယ့္ သူ႔ေဘးကေကာင္ေလးအၾကည့္ကိုေတာ့ ေက်ာ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ အၾကည့္ေတြထဲ ျပန္လုပ္ရဲလုပ္ၾကည့္ အစိမ္းလိုက္ဝါးစားပစ္မွာဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေတြပါဝင္ေနတယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔နဲ႔အၾကည့္ခ်င္းဆံုတာ ၾကာလာေတာ့ သူ႔မူပိုင္အျပံဳးမ်ိဳး ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္ကပါအေပၚေကြးတက္သြားေသးတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ အရပ္အနည္းငယ္ကြာျခားေနတဲ့ သူ႔ပခံုးေပၚေခါင္းေလးမွီလာတယ္။ မ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အိုခ်လိုက္ၿပီး မ်က္လံုးေစာင္းၿပီး သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လာျပန္တယ္။
" ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ "
မႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ေခါင္းခါရင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ေမးလိုက္တယ္။
" အားမ႐ွိေတာ့ဘူး။ ေကာကိုဖြင့္ေျပာဖို႔ ကြၽန္ေတာ္သတိၱေတြအကုန္သံုးလိုက္တာ အခု လမ္းေလ်ွာက္လို႔မရေတာ့ဘူး... "
တမင္လုပ္ယူေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သူ႔လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကိုပါဆုပ္ကိုင္ရင္း ေကာင္ေလးက ေျပာလာတယ္။ နဖူးမွာလဲေခြၽးစက္ေတြစိုေနၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကပါ အသက္႐ႈလိုက္တိုင္း ေဖာင္းလာတာကိုျမင္ေနရတယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းသိမ္းလိုက္ေပမယ့္ သူ႔မ်က္ႏွာမွာေတာ့ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေတြ႐ွိေနေသးတယ္။
