He'S Yours But Not His Heart

Chapter 1

SMILE'S POV

   "Hey Good Morning Universe". Sana ganito nalang palagi yung pagkagising mo wala kang sakit na nararamdaman, yung limot mo na siya. Hayyy ba't ba kasi ang hirap mkng kalimutan? Ano ba kasing nakain ko at inlab na inlab ako sayo?" Habang hawak-hawak ang naiwan niyang litrato.

"Hoy Smile! Ano na naman ba nangyayari sayo?" Sigaw ng maganda Kong nanay."Anong oras na ohh, may pasok ka pa!" Dagdag pa niya.

"Wala ho ma, sige po susunod na po ako". Usal ko.

  Hayy ano na naman ba pinagagawa ko, narinig siguro ni mama yung sigaw ko. King*na naman ohh panira nang moment, di pa nga ako tapos dito sa kakaEmote ko Kay Kev na hanggang ngayon di parin ako makamob-on.

Ako po si Zin Smile Monteverde, Smile for short. Ang cute, morena, 5'2 ang height at ang gandang-ganda sa sarili na anak nina Jean Monteverde at Joshua Monteverde. I'm studying at Genesis College. Di kami masyadong mayaman pero kayang ibigay ng parents ko all of my necessities especially sa studies ko. Minsan na akong nasaktan at iniwan ng taong minahal ko ng sobra at kahit ilang taon na ang nakalipas ito parin ako, di makapagmob-on. Mula ng iniwan niya ako feeling ko ang lungkot-lungkot na ng buhay ko pero nagawa ko yung itago, I am a great pretender kaya, I hide all of my sadness and pain that no one can noticed and see my true emotions. Kilala kasi nila ako bilang isang masayahing tao but everything has changed nung iniwan niya ako. Yessss aaminin ko, after our break up nagawa Kong magmahal ng iba to forget him pero hindi, I used him at pinagsisihan ko yun. Pero di naman kami nagtagal nun at hiniwalayan ko din. Automatic binlock ko agad. Hahahah galing ko nu?

I have another one, classmate ko siya nung elementary year namin, minahal ko din naman siya pero iba yung pagmamahal ni Kev, no one can replace him here in my heart. Charrott hahaha. Nagbreak din naman kami kasi he will study well dahil ayaw niya na maDisappoint yung parents niya kaya nagawa niya yun.

"Hoy kanina pa kita tinatawag. Naririnig mo ba ako?" Hiyaw na naman ng nanay ko.

" Aray!". Sigaw ko dahil  biglang bumato sakin. Binato pala ako ni mama. Kahit kailan talaga so mama hu. "Ano ba naman yan ma, kita niyo naman na nagmomoment ako dito tapos mambabato ka?" Walang galang sigaw ko.

"Tumigil ka nga diyan Smile ha! Nababaliw ka na yata diyan eyy" sabi niya pa. "Bumabab ka na nga diyan. Ilang beses na kita tinawag." Dagdag pa niya.

"Oo, ito na po". Sagot ko.

After 30 minutes, tapos na din akong maligo at kumain. Nagpaalam na ako Kay mama at umalis na agad. Mag-aantay pa kasi ako ng masasakyan ko sa labas.

"Teka nga lang, he look so familiar. So Kev ba yan?" tanong ko sa sarili ko. "Ohh waittt, paparating na siya".

DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG! DUG!

" MYYY GHADDDD,  MY HEART WENT OOOPSSSS" KYAHHHHHH NANDIYAN NA SIYA.

OWSSSS KAMBAK NA BA THIS?. Bulong ko sa sarili ko.

"Woiii Smile kamusta ka na?" Walang hiya niyang tanong.

"A-ahhh okay lang naman" . hiya Kong sagot.
"San pala punta mo?". Tanong ko naman.

" Sa school syempre ". Sagot niya naman.

" A-ahh sige una na ako". Paalam ko.

"S-sumabay ka nalang sakin, dun din naman ako nag-aaral." Sambit pa niya.

"Naku wag na nakakahiya naman Kong makikisakay lang ako". Pag-iwas ko.

"Sige na, kahit sa ganitong bagay lang makabawi man lang ako". Pagpupumilit niya pa.

Di na ako nakaiwas at tumanggi man lang. Nakakahiya naman kung tanggihan diba? Blessing na yung tatanggihan ko pa. Hahahahahahahahah

KEV'S POV

Mula sa malayo natanaw ko si Smile yung babaeng minahal ko noon ng sobra. Sa to too lang hanggang ngayon mahal ko pa siya. I didn't tell her the main reason kung bakit kami naghiwalay. Kahit ano mang sabihin niya about sakin deserve ko naman yun, Hindi ko naman siya niloko, sadyang ang dami ko lang kasing pinagdadaanan noon kaya napilitan siyang hiwalayan ako. Isa na Doon ang problema ko sa pamilya ko, sibrang hirap kasi ng sitwasyon namun. Panganay kasi ako at nagawa kaming iwan ni Mama dahilan para magtrabaho, baon kasi kami sa utang.

Lumipas ang ilang taon,di na siya nagparamdam at nabalitaan nalang namin na mayroon siyang kinakasama. Lalong  sumama yung loob ko sa kanya, dahilan din para doon ako mag-aral Laguna at nagtatrabaho din. Masakit man na iwan ko yung pamilya ko pero kinaya ko parin naman.

Sobrang nagsisi ako na iniwan ko yung taong minahal ko nang sobra. Nagawa ko siyang ipagpalit at nasaktan ko siya nang sobra.

Sa nga panahong yun napagsabay ko ang pag-aaral at pagtatrabaho kaya nawawalan kami minsan ng komunikasyon at nagPromise din naman kasi ako sa kanya na babalikan ko siya. Nagawa niyang magtampo dahil dun pero naiintindihan din naman niya na busy talaga ako. Isa pa kasi palagi ko siya kasing namimis.

Pagkatapos ng First Sem ay naisipan Kong umuwi, COMSCI E yung kinuha ko dun. Hanggang sa di na ako nakabalik pa, nahirapan kasi ako dun.

So, let's go back sa pagkikita naming muli ni Smile.

Ayoko sanang huminto sa kinaroroonan niya but I missed her so much kaya nagawa Kong bumaba. I feel so embarrassed sa mga pinagagawa ko sa kanya, sa panloloko ko pero ininda ko yun lahat malapitan lamang siya.

So ayun ayaw niya sanang sumakay pero nagpupumilit ako upang makabawi lang man sa kanya. Ang sasakyan na yun ay niregalo yun ng tita ko para daw di ako mahirapan kung sakaling ipagpatuloy ko yung pag-aaral ko.

Sa byahe.

"Ahh Smile?"- pagsira ko ng katahimikan.
" Mmm?" -walang gana niyang sagot.
"Kamusta na pala lablayp mo?"- nahihiya Kong tanong.
" A-ahhh okay lang naman". Sagot niya. "Ba't mo ba naman naitanong?" Dagdag pa niya.
"Wala lang naman."maikli niyang sagot. " anu nga palang kinuha mong course?" -pag-iiba ko ng usapan.
"B-business Ad, pangarap ko kasi yun." Makabuluhan niyang sagot.

Tunupad pala niya yung sinabi niya sakin noon.

FLASHBACK

"Bal? Ano pala kukunin after grad natin" tanong ko.
"Ahh gusto business Ad, gusto ko kasi sa company magtrabaho para 'pag may pamilya na tayo, ipapamana ko yun sa mga anak natin"- mahaba niyang sagot.
" Kinilig ako dun aah"- yun nalang ang nasabi ko.
"Eyy pinagloloko mo ko eyy."- may pagtatampong sabi niya.
"Di kaya, kinilig talaga ako dun."- walang halong Biro na sagot ko.
" Yan ka na naman eyy, namimikon ka talaga."
"Totoo yun bal, lakas mo kasi bumanat."
"Totoo?."- may pagdududang tanong niya.
" Oo nga"- sagot ko. "May ibibigay nga pala ako". Dagdag ko pa upang di na magtampo.
" Ano naman yun?"-may pagtatakang tanong niya.
"Pikit ka muna" - utos ko.
"Woyy bal, bala iwan mo ko dito ahh."- may pag-alalang sabi niya.
" Basta pikit ka na." -utos ko ulit.
"Sige."-walang gana niyang pagsunod.
" Ge na, open your eyes na."- natatawa Kong sabi.
" Ano yan?"- takang tanong niya.
"Di mo ba nagustuhan?"- may pagtatampong tanong ko.
" Woyy bal ang ganda nga eyy"- pilit niyang sagot. "oyy huwag ka na magtampo bal, sige ka papangit ka niyan"- pagbibiro niya.
" Eyy anu kung papangit naman, at least mahal mo naman". - sagot ko.
"Thank you dito bal ahh. I love you"- sabi niya.
" I love you too, basta ikakasaya mo." Buong puso Kong sagot.

END OF FLASHBACK

"WOII Kev andito na tayo."- usal niya at natauhan ako bigla.
" A-ahhhh soryy"- paumanhin ko.
"Okay ka lang ba?"- pag-aalalang tanong niya.
" Oo"-
"Una na ako." -paalam niya.
"Sige, ingat ka". - paalala ko.

Di ko namalayan na ito na pala ako nakangiti na pala ako habang pinagmamasdan siyang umalis at natauhan ako bigla sa mga pinagsasabi ko sa kanya.

" Hayy ano ba to?" - irita Kong tanong sa sarili ko at sinipa yung kotse ko.

"Woii bro, ang aga-aga badtrip ka"- Natatawang sabi ni Migz.
" Ehh kasi bro, I met Smile, pinasabay ko nalang siya sa kotse ko"
" Ohh ano namang masama dun?- takang tanong niya.
"Nahihiya kasi ako sa mga pinagagawa ko noon sa kanya."- sagot ko.
" Di kaya destiny talaga kayo"- Biro pa niya.
"Yan ka na man sa kalokohan mo eyy. Pumasok nalang tayo." -pag-iiwas ko .

Thank you :)