"Grow old along with me! The best is yet to be, the last of life, for which the first was made"
Bea's POV
Nagsisi akong sabihan siya ng ganoon. Alam kong nasaktan siya sa mga sinabi ko. Masakit sa aking makita sya sa ganoong sitwasyon.
The tears started to flow in my eyes. I hate this feelings in my heart. Ang sakit sakit na para gusto ko ng mamatay.
God!
2 years had passed. 2 years of loneliness without him by my side. Kasalanan ko ang lahat. Huhuhu~
He saved me.
He saved my PATHETIC life!!!
That bastard save me from death!
Flashback
Dad, i love you be alive.
Kenji, sana makahanap ka ng taong mamahalin ka at mamahalin mo rin.
"PEEP!!!! PEEP!!!"
*BOOM*
Naramdaman ko na lang na may tumalak sa akin ng malakas. Minulat ko ang mata ko at nakita ang isang napakasakit na pangyayari.
K-kenji!!!
Mabilis akong Tumakbo papunta sa kanya. Kenji please don't die...
Napaawang ang aking mga bibig at pinipigilan kong umiiyak. Pero hindi kinaya ng sistema ko at nagsimula na akong humagulgol.
Niyakap ko sya ng mahigpit. Pilit na ginigising sa pagtapik.
"K-kenji hoy!!! Aha-ha-ha wag mo naman ako b-biruin ng g-ganito. Yah!! Gumising ka na dyan Kenji Yamamoto! Kung hindi babatukan kita! HELP! HELP! WAG KAYONG TUMUNGANGA DYAN! TUMAWAG KAYO NG AMBULANSYA," Nanginginig na sigaw ko sa kanya pati narin sa mga taong nandito.
"U-uhm, B-bea i-i w-will be h-honest to y-you..." Nagulat ako ng dumilat ang kanyang mga mata sabay ngiti ng matamis sa akin.
"Kenji, thank god! Please wait paparating na ang ambulansy--"
He cut me.
" J-just listen t-to me, H-hindi ko s-sinasadya a-ng mga s-sinabi k-o k-anina, I l-l-love y-you Bea! Mahal kita! Na kahit b-uhay ko ang k-apalit ay gagawin ko m-abuhay ka lang. Di m-an tayo b-inigyan ng p-pagkakataong m-akilala ang isa't isa. I must say na m-inahal kita ng totoo higit pa sa s-arili ko. Kaya sana ipagpatuloy mo p-arin ang buhay mo kahit w-wala na ako. Cough! Cough!" Humagulgol ulit ako. And this time, may saya na ang puso ko dahil sa mga sinabi nya. At nalulungkot rin dahil baka mawala siya ng tuluyan sa akin.
"I love you too, Kenji! Kaya please wag ka munang magsalita ah!" He smile sweetly.
"Im just going to sleep, my love" and he slowly close his eyes.
Kenji...
Kenji...
Please.
Flashback End
Kinuha na sya ng ambulansya non. At naiwan akong mag isa sa kalye habang umiiyak. Pero PAST IS PAST.
Kahit na masakit kailangan kong mag move on sa sakit.
"Mimi! Mimi!" my son called me.
"Yes my baby boy ^___^" i smiled at him sweetly.
Kung naguguluhan kayo. This is Steven Greg Yamamoto. My one and only son.
"Mimi! Si Didi kinakain yung mga chocolates ko!" Pagsusumbong ng anak ko.
"Hahaha~ baby, si Didi ay talagang matakaw masanay kana lang sa kanya. Ibibili na lang kita ulit ng chocolates" Nagnining naman ang mga mata niya atsaka yumakap sa akin at hinalikan sa ako lips, chicks and head ko. Ang sweet talaga ng baby ko.
"My love, iniispoil mo nanaman ang anak mo!" Sigaw sa akin ng asawa ko. Hahaha~ ang cute my chocolate sya sa ngipin.
"Didi, kinain mo lahat ng chocolates ko kaya ibibili ulit ako ni Mimi. Ang takaw mo kasi." Eto nanaman po ang mag ama.
"You midget! Hindi ako matakaw" Ayan magsisimula na sila.
"Matakaw. Baboy!"
"Midge--"
"My love, bata yan at anak mo ang inaaway mo. Masyado ka namang isip bata." Mahinahong sambit ko.
"Pero my love, yang bulinggit na yan--"
Lumapit ako sa kanya at mabilis na hinalikan sa labi. Lord God, thank you po at binigyan mo kami ng pangalawang pagkakataon.
Natakot ako noon ng malaman kong malaki ang damage na nagawa ng kanyang pagkakasalpok sa truck. Nakomatose sya ng 3-4 na buwan. At maaaring magkaroon ito ng amnesia pagka gising nito. Nagpapasalamat talaga ako sa poong maykapal dahil sa pagkakataong binigay niya. Mabilis na nakarecover si Kenji. At hindi sya nagkaroon ng amnseia.
Inalagaan ko siya ng mabuti ng mga panahong iyon hanggang sa inaya niya akong magpakasal. Oo walang girlfriend o boyfriend ang nangyari sa amin, diretso sa kasalan ang ang peg ni Kenji.
At heto kami ngayon. Masaya kasama ang aming napakakulit na anak na si Greg.
"I love you, my love" sambit ko.
Napangiti sya sabay sambit ng "I love you too, mahal ko" at ako'y kanyang hinagkan.
The End...
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Maraming samalat sa lahat! Ako'y nagagalak sa mga taong sumusuporta sa storyang ito. Kung meron nga?? I hope may magvote at mag comment dito.
Sorry sa mga typos, wrong grammars at mga errors ko. I hope maintindihan nyo parin.
Katapusan na... Hehehe short lang kasi ito.
More stories to come.
See you soon..
Signing out,
Beaprado39
