Maybe You Love Me Too, Yeonbin

🦊🐰

Sahile vardığında uzun süre yeonjunu aradı 5 dakika sonunda sahilin diğer ucunda kayalıklarda otururken buldu yeonjunu başını aşağı eğmiş denizi izlerken bulmuştu onu yavaşça yaklaştı ve kayalara basıp yeonjunun yanına geldi

"Hyung"

"Soobin ne işin var burada"

"Bir sorun mu var hyung anlatmak istersen buradayım" yeonjun gülmüştü gülmek ona o kadar yakışıyordu ki bu buruk , acı dolu gülümseme bile soobini mutlu etmişti

Aslında bir sorun var soobin ama başka bir sorun daha var ; bu sorunu sana anlatamayacak olmam , komik değil mi çok komik şimdiki halim,burada aptalca ağlıyorum erkekler ağlamaz derler ama ben korkak bir erkeğim soobin hep korktum ve hep kaçtım bu yüzden şimdi acı çekiyorum bak alakasız şeylere girdim şimdi de çok aptalım ben"

"Hyung belki sen suçlu değilsindir bunun olamasına birisi sebep oluyorsa onunda suçu olabilir kendini suçlayarak biryere varamazsın hyung"

"Neden yapıyorsun bunu soobin beni parçalıyorsun ama sorna parçalarımı yine sen birleştiriyorsun"

"Ne"

"Bu kadar aptal olma, hala anlamadın değil mi ama sorun değil sanırım...
Sanırım alıştım soobin artık sorun değil iyiyim ve seni ... Ben seni soobin...*her seferinde boğazı düğümleniyordu ve cümlenin devamı gelmiyordu* seni eve götüreyim saat geç olmadan gidelim"

"Hyung iyi değilsin gitmek istemezsen beraber birşeyler yapabiliriz"

"Hayır istemiyorum eve gitmem gerek"

"Peki hyung sen bilirsin" yeonjun ayağa kalktığında soobinin bakamadığı yüzüne tam olarak baktı bir kez daha gülümsedi ve arkasını dönüp yürümeye başladı

"Hyung"

"Efendim"

"Ağlama"

"Ağlamıyorum soobin"

"Ağlıyorsun hyung ve sen ağladıkça bende üzülüyorum"

"Ağlamak iyi soobin ve ben ağlamaya alıştım bu yüzden sorun değil"

"Neden üzgünsün"

"Neden merak ediyorsun"

"Üzülme nedenini yok etmek için"

"Cidden mi , yapabilirmisin"

"Eğer seni mutlu edecekse yaparım hyung"

"Hayır ona zarar gelirse daha fazla üzülürüm"

"Sen bilirsin hyung ama ağlama lütfen ağlama çünkü gözyaşlarım her düştüğünde ben daha fazla üzülüyorum"

"Ağlamamı istemiyor musun soobin"

"Evet hyung ağlama"

"O zaman git soobin ben gitmeni istiyorum ve bana yalan söyleme lütfen bana asla yalan söyleme"

"Sana yalan söylemedim hyung hiç bir zaman da söylemem"

"Git soobin yoksa daha fazla ağlayacağım ve bu daha fazla acıtacak"

"Gidiyorum eğer mutlu olacaksan giderim" soobin geldikleri yöne geri dönmeye başlamıştı yeonjunun canı hiç olmadığı kadar yanıyordu ve bunun bu kadar ağır olmasını beklemiyordu şimdi  az öncekinden daha fazla ağlayacaktı