Maybe You Love Me Too, Yeonbin

🦊🐰

Yeonjun askıdan montunu alıp dışarıya çıktı onu göndermek için arkasından gelen beomgyu ise sadece sertçe kapanan bir kapı görebilmişti

15 dakika sorna

"Efendim abi"

"Napıyorsun beomgyu"

"Ah çocuklar gelmişti öyle oturuyorduk oyun oynuyorduk ne oldu"

"Siz nasıl arkadaşsınız cı cı cı"

"Neden"

"Arkadaşınız burada ağlasın siz orada oyun oynayın"

"Kim ağlıyor"

'Noldu'
'Kim ağlıyormuş'

"Ne ağlaması"

"Yeonjun 10 dakikadır ağlıyo burada"

"Ciddimisn abi sen eğer şakaysa"

'Nolmuş'

'Yeonjun hyungu görmüşler ağlıyormuş'

'Ağlıyormuymuş neredeymiş' soobin bir anda ayaklanmıştı

"Neredesiniz abi"

"Sahile gelmiştik bizde eve geçelim o zaman sen anahtarı yerine bırak"

"Tamam kapat"

"Gidelim onlar da eve gelecekmiş zaten"

"Neredeymiş beomgyu"

"Sahildeymiş hyung hadi çıkalım"

Soobin önden koşar adımlarla ilerlemeye başlamıştı herşeyi bırakıp hızla evden çıkmışlardı ne ara çıktıklarının farkında bile değillerdi

"Ne olmuş olabilir"

"Ağlayacak biri değil o demek ki önemli birşey"

"Aslında gitmesek iyi olur"

"Saçmalama kai"

"Yinede onu ağlarken görmemizi istemez yeonjun hyungu hepimiz tanıyoruz"

"Yinede birimiz gidelim olayı öğrenelim"

Tam o sırada kainin telefonu çalmıştı

'Efendim'

'.....'

'Ah cidden mi tamam geliyorum'

"Benim gitmem gerek çok özür dilerim ama acil birşey sorna görüşürüz ve gitmeseniz iyi olur"

Kai hızla oradan uzaklaşıp ara sokaklardan birine girmişti

"Kim gidecek"

"Ben gidebilirim" soobin kısık ve çekingen bir tonda söylediği cümleden sorna diğerlerinin cevabını beklemişti onlardan beklediği cevabı alınca hızla yeri öğrenip oraya yürümeye başlamıştı gideceği yer şuan bulundukları yere çok uzak değildi zaten bu yüzden kısa sürede oraya varacaktı

....................

Yeonbin kaossssssss