Kl: Wuhuu!
?: Ne saçmalıyorsun Klaus?!
Kl: O, o Ben'le konuşuyor!
Bunu söylemesiyle herkes bana şaşkınca bakmaya başladı! B-ben de kimdi ve neden, neden herkes bu kadar şaşırmıştı?
» Mv: B-ben kim?
Soruma duvara yaslanan ve benle konuşan "tek" kişi cevap verdi
Bn: Benim!
Mv: B-ben'le konuştuysam ne olmuş?
dedim diğerlerine dönerek
Als: O ölü Meave!
Mv: N-nasıl yani?
Vn: O öldü ve onla sadece Klaus konuşabiliyor.
dedi etek giyen değişik bireyi göstererek.
Kl: Evet ben! Huh, süper gücüm de
Heh! Çok komikti!
Al: Peki sen nasıl konuşabildin?
bana doğru iyice yaklaşarak sorduğu şeye kararsızca cevap verdim
Mv: B-bilmiyorum?!
Sr: Süper güçlerinden sadece biri!
bu bastırarak söylediği şeyle donakalmıştım...
***
Vay canına ben de "Özel" biriymişim!
Al: Tanışmak ister misin?
Aslında isterdim. Hepimiz yerde bağdaş kurarak yuvarlak oluşturduk.
Mv: B-ben Meave, ailem tarafından terk edildim ve dı-dışarda yaşıyorum. Yani yaşıyordum...
sessizlik olmuştu.
Kl: Ben de Klaus! Buradaki en mükemmel kişiyim gördüğün gibi.
Al: Ben de Allison! Herkese istediğimi yaptırabilirim, dikkat et!
dedi ve bana göz kırptı. Bu da ne demekti şimdi?
Mv: N-nasıl yani?
Al: Yani süper gücüm bu!
Vay canına! Çok güzel bir gücü varmış!
Dg: Ben Diego! Bu kadar!
Lh: Bıçaklarıyla insanları tehtit etmeyi sever!
Dg: Kapa çeneni!
Lh: Bıçakların bende işe yaramaz Diego! Haberin olsun da!
5: Yeter! Kesin şunu!
5: Ben Beş! Işınlanıyorum ve bu kadar!
Kl: En yaşlımız olduğunu da söylesene
dedi ve kıkırdamaya başladı, ta ki Beş ona sert bir bakış atana kadar
Mv: N-nasıl yani?
5: Sen de hiç bir şey anlamıyorsun! Ben gidiyorum, siz anlatırsınız!
***
Vay be! Nereye düşmüşüm ben! Şuanda herkesle çok iyi anlaşıyordum. Benden büyük olmalarına rağmen...
Bn: Sonunda Klaus' dan kurtuldum!
Kl: Ne!
Bn: Kaç yıldır sadece sen! S-I-K-I-C-I!
Kl: Hah! Ben olmasam sen yalnız kalacaktın!
Mv: Ama artık ben de varım!
Bir kaç dakika sessizlik olmuştu sonra herkes odalarına dağılmıştı. Canım sıkılmıştı. Elime defterimi ve kalemimi aldım, masama oturdum ve resim çizmeye başladım. Bir taraftan da şarkı söylüyordum.
(şarkı bu göremeyenler için: Let me down slowly)
Bu şarkı benim için çok değerliydi. Çünkü beni anlatıyordu...
Ben yanlızdım ve kimse yoktu yanımda. Sadece ben ve şarkılarım...
Belki de şarkılar sayesinde hayattaydım. Onlar engellemişti hayattan vazgeçmemi...
Bu düşüncelerle ağlamaya başladım, tıpkı sözler gibi dökülüyordu göz yaşlarım...
Bn: İyi misin?
Huh! Korkmuştum, neyse ki Ben' miş!
Mv: E-evet
Bn: Pek iyi görünmüyorsun!
Mv: İ-iyiyim!
Bn: Tama-
Sözünü bölen şey yüksek bir müzik sesiydi.
(gene ismini söyleyim: happy tohether) (zaten TUA' da da vardı)
O sırada diğerleri de içeri girdi?
Bn: Eğleniyoruz kardeşim!
Mv: E-eğleniyoruz!
Yüzümdeki hüzün yerini mutluluğa bırakmıştı ve biz de dans eden 6 kardeşin arasına karışmıştık...
UMARIM GÜZEL OLUR
ŞİMDİLİK BU KADAR
MUAH
YILDIZA BASMAYI LÜTFEN UNUTMAYIN 🥺
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Number 8 »The Umbrella Academy
Fanfiction» Yeni geldiysem ne olmuş! » Ben gidiyorum! » Ölülerle konuşabilme, telekinezi ve sana karşı antipatim var!