เขาว่ากันว่าคนเราจะเห็นอดีตย้อนคืนกลับเข้ามาในหัวเมื่อยามใกล้ตาย
ภาพอดีตเมื่อตอนกลางวันฉายวาบเข้ามาในหัวของฉัน ของเก่าในลังกระดาษรายล้อมรอบตัว ฝุ่นลอยคลุ้งในอากาศ แสงอาทิตย์ยามบ่ายส่องสะท้อนสันตลับไผ่สีทอง ฉันกำลังนั่งขัดสมาธิ ฝ่ามือแฉะชื้นและปลายนิ้วเย็นเฉียบ เจมส์นั่งอยู่ข้างๆ ฉัน ใบหน้าอึดอัด ลุงเดวิด พ่อของเจมส์ยืนพิงกรอบประตู ในมือข้างหนึ่งของเขามีแก้วไวน์ เขากำลังพูด
ฉันไม่ได้กำลังจะตาย ฉันกำลังโดนขอแต่งงาน
กล่องแหวนตั้งอยู่บนโต๊ะ วางข้างๆ กับจานสเต็กปลาแซลมอนของฉันที่ถูกเล็มกินไปเพียงนิด ฉันมองแหวนนั่นเหมือนมันเป็นของประหลาด หล่นลงมาจากฟากฟ้า งดงามแต่น่าพรั่นพรึง
คนในเก้าอี้ตัวตรงข้ามกำลังพูด เสียงของเขาอยู่แสนไกล เหมือนกำลังพูดคุยสัพเพเหระอยู่นอกบานประตูห้องฉาย ฉันคือผู้ชมหนึ่งเดียวในห้องฉายแห่งนี้ รอบตัวมืดสลัว ทำให้ต้องจ้องมองภาพเคลื่อนไหวที่อยู่ในจอตรงหน้า เสียงโอบล้อมเหมือนอ้อมกอด
ฉันกะพริบตา แล้วภาพเหตุการณ์ในจอฉายก็วนฉายซ้ำ บดบังแหวนเพชรเม็ดงามที่อยู่ตรงหน้าให้พร่าเลือนหายไปอีกครั้ง
***
ตอนนั้นเป็นเวลาบ่ายโมง ที่บ้านของเจมส์ หลังจากกลับจากงานศพแอนน์ เราเพิ่งกินมื้อกลางวันเสร็จ สาวใช้มาบอกเจมส์ให้ไปช่วยคัดของที่จะเอาไปทิ้ง เขากำลังจะย้ายบ้านไปสวิตเซอร์แลนด์ เป็นแผนที่วางมาไว้อย่างดิบดี ฉันเองก็เป็นส่วนหนึ่งในแผนการนั้น เรากำลังจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในประเทศที่งดงามติดอันดับโลก แน่นอนว่าแมรี่ แม่ไม่แท้ของฉัน เห็นดีเห็นงามด้วยกับแผนนี้ ไปหาเรียนต่อที่นั่นก็ได้ ส่วนภาษาฝรั่งเศสก็เรียนเพิ่มเอา เธอบอก
YOU ARE READING
B u r n i n g B u r d e n
Mystery / Thrillerชายคนหนึ่งปรากฏกายเข้ามาในชีวิตใหม่ของฉัน ร่างสูง นัยน์ตาสีฟ้าหลังฝน แจ็คเก็ตหนัง รองเท้าบู๊ทหุ้มข้อที่ดูผ่านการเดินทางมาหลายไมล์ ประกอบกันเป็นกล่องลึกลับที่เชื้อเชิญให้ฉันลองแอบแง้มเปิดดู โดยไม่ได้เฉลียวใจว่ามันอาจเป็นแพนโดร่า ซึ่งมันอาจไม่คุ้มค่า...
