ก่อนที่ฝันนั้นจะเฉลยตอนจบ ความผวาในอกของฉันมันก็มากเกินกว่าที่จะรับไหว ความกลัวระเบิดออก ทำให้ตื่นจากความฝัน และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเป็นแบบนี้ ฉันมีความสัมพันธ์น่าชิงชังกับฝันเรื่องเดิมนี้มาได้หลายเดือนแล้ว นานเสียจนฉันจำไม่ได้ว่ามันเริ่มตอนไหน และมองไม่เห็นทางสว่างว่าเมื่อใดความทรมานนี้จะจบลง
ฝันร้ายที่ตามรังควานทุกครั้งที่หลับนอน เมื่อกำลังเพลิดเพลินกับความเงียบสงบในหุบเขามืดมิด ฝันร้ายนั้นจะเริ่มค่อยๆ ก่อตัวเป็นก้อนพายุ แผ่ขยายความอึมครึมจนเต็มท้องฟ้า กักขังให้ไร้ทางหนี ก่อนที่มันจะปล่อยสายฟ้าฟาดลงมา ทำให้ฉันผวาตื่นด้วยความพรั่นพรึง หัวใจเต้นระรัว เหงื่อซึมตามไรหน้าผากและแผ่นหลัง ในปากมีรสขมปร่า
ฉันค่อยๆ ดึงความคิดกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง โลกที่ฉันเพิ่งจะลืมตารับ ตัวตนที่ตกค้างอยู่ในฝันค่อยๆ กลับมาหาฉันทีละนิด ให้ฉันได้สติว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเบาะรถ หน้าผากเบียดกับกระจกรถจนรู้สึกคันยิบๆ วิวนอกรถเป็นกำแพงป่าสนสีเขียวทึบที่เปลี่ยนรูปร่างหน้าตาไปเรื่อยๆ
ในหู หรือถ้าเอาให้ถูกต้องก็คือในหัว เสียงน้ำไหลนั่นยังคงอยู่ ไม่ใช่น้ำไหลธรรมดา แต่เป็นเสียงของสายน้ำ ไร้ซึ่งความปรานี ไม่อาจมีสิ่งใดหยุดมันได้
ฉันทำเหมือนที่เคยทำมาหลายรอบ พยายามบังคับไล่ให้เสียงน้ำนั่นให้ออกไป ทำเหมือนพยายามสลัดเอาหมากฝรั่งเหนียวๆ ออกไปจากรองเท้า ดูเป็นอะไรที่น่าสังเวชและดันทุรังทีเดียว แต่ก็ใช่ว่าจะไม่สำเร็จ
ฉันยกหน้าผากออกจากหน้าต่างรถ วางหัวพิงกับเบาะด้านหลัง ค่อยๆ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อคอและไหล่ที่ตึงเขม็ง พลางบอกกับตัวเอง กลับมา กลับมา กลับมา
YOU ARE READING
B u r n i n g B u r d e n
Mystery / Thrillerชายคนหนึ่งปรากฏกายเข้ามาในชีวิตใหม่ของฉัน ร่างสูง นัยน์ตาสีฟ้าหลังฝน แจ็คเก็ตหนัง รองเท้าบู๊ทหุ้มข้อที่ดูผ่านการเดินทางมาหลายไมล์ ประกอบกันเป็นกล่องลึกลับที่เชื้อเชิญให้ฉันลองแอบแง้มเปิดดู โดยไม่ได้เฉลียวใจว่ามันอาจเป็นแพนโดร่า ซึ่งมันอาจไม่คุ้มค่า...
