Damyang Köyü /1986
Annesinin şekerle kapladığı elmalardan birini keyifle yerken diğerini özenle korumuş, en yakın arkadaşına ayırmıştı. Camdan evine yaklaştığını gördüğü silüet ile neşeyle koltuktan zıpladı ve kapıya koşturdu küçük ayaklarıyla.
"Jaemin!"
Kapının önünde ona gülümseyen miniğin ismini çığırırken kollarını da boynuna dolamıştı vakit kaybetmeden. Jaemin'de durmamış, onu saatlerdir camda bekleyen arkadaşına sıcacık bir kucaklama sunmuştu.
"Annem elma şekeri yaptı, onu alayım beraber vadiye yürüyelim."
Jaemin'in başını usulca sallamasıyla hızlı adımlarla şekeri sakladığı yerden almış, annesine haber edip arkadaşının koluna girmişti.
İki küçük beden hoplaya zıplaya vadiye ilerlediler. Her zaman oturdukları tepede kendilerine tahtadan bank yapmışlardı. Yedi yaşında olan çocuklar için oldukça başarılı bir çalışmaydı. Üstelik onu da içlerindeki renklerle bezendirmeyi de ihmal etmemişlerdi. Bir haftalık sulu boya taşıma serüvenleri eşliğinde küçük oturak gök kuşağı renkleri ile süslenmişti.
"Lee teyze bu şekeri çok güzel yapıyor. En çok onunkini seviyorum."
"Biliyorum Nana, sen geleceğin için yapmasını istedim."
En saf tebessümleri küçük simalarını aydınaltırken sarıldı iki minik beden. Kendilerini bildiklerinden beri birbirlerinin tek arkadaşıydı ikili. Okula beraber gider, bütün oyunlarını beraber oynarlardı. Öyle ki Jeno'nun annesi kızmasın diye Jaemin okumaya bir ay geç başlamayı, Jeno ise Jaemin'in annesi kızmasın diye çarpım tablosunu öğrenmeyi epey erteleyecek kadar düşünürlerdi birbirlerini. Jeno ağlasa Jaemin ağlar, Jaemin gülse Jeno gülerdi. Parlak bir arkadaşlıktı onlarınki.
"Benim de bir sürprizim var Jeno'm. Bize uçak yaptım."
Cebimden çıkarttığı kağıt uçağı arkadaşının avucuna sıkıştırdı. Gözleri parlamıştı Jeno'nun. Bu değerli hediye çok özel hissettirmişti.
"Bana ne olmak istediğimi sormuştun ya Jeno. Ben pilot olmak istiyorum. Böylece her yere gidebilirim."
"O zaman bende yolcu olacağım büyüyünce."
Ellerini şıklatırken ayağa kalktı küçük çocuk. Heyecanlanmıştı fazlasıyla. Hareketleri arkadaşının o harika çocuksu kahkahalarına sebep olurken Jaemin'de ayaklandı. İçleri içlerine sığmıyordu iki miniğin.
"Nasıl yolcu olacaksın şapşik?"
Yanaklarını sıktı arkadaşının. Dudakları büzülen Jeno hüzünlenmiş, başını önüne eğmişti.
"Eğer yolcu olursam seninle her yere gelebilirim Jaem. Sen beni istemez misin?"
Yaşları küçüktü lakin düşünceleri büyüktü ikilinin. Zira gözleri dolmuş olan Jaemin henüz yedi yaşındaydı, nereden bilirdi hissettiği yoğun değerin onu ağlatacağını...
"Hep yanımda ol Jeno."
Titriyordu çocuğun sesi arkadaşından bunu isterken.Aldığı samimi kucaklama ve alnına bırakılan buse ise onların dilinde söz vermekti.Ellerindeki kağıt uçaklarıyla vadi boyu koşturdu iki çocuk.Özgürce uçurdular uçaklarını,beraberinde kendileri de uçtu.Çocuktu onlar,hayallerin en tatlı olduğu yaşlarda...
Damyang Köyü /1996
Plan tıkırında işlerken siyah saçlı gencin yaptığı hata ikilinin tabana kuvvet koşuşturmasına,nefesiz kalmasına yol açarken küfürler savurmayı ihmal etmeyen Jeno sinirli oluşuna rağmen arkadaşını ardında bırakmamak için elini kavramış,tarihçinin gazabından kendilerini kurtarmıştı.Okuldan çıkmış olsalar dahi vadiye kadar durmadılar.
