Jen အိပ်နေရာကနေနိုးတော့ ချက်ချင်းပဲ ပြတင်းပေါက်ကနေ ဟိုဘက်အိမ်ကိုလှန်းကြည့်
"ဟွန်း အိမ်ကြီးကလဲ မှောင်မဲလို့''
Jenလည်း စိတ်ပျက်လက်ပျက် အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်း
Jen,အန်တီလေး ဖေဖေနဲ့မေမေကော
Yuri,အော်သမီး မိတ်ဆွေတေ ဆီ အလည်သွားတယ်ဆိုပဲ
Jen,အော်ဟုတ်
Yuri,သမီးပျင်းလို့လဲ ခြံရှေ့မှာ သမီးဦးလေးရှိတယ် အသီးတေ စည်းနေတာထင်တယ် သွားကြည့်လေ
Jen,အော်ဟုတ်
တစ်ကယ်တော့ niniက အကြံနဲ့ သူ့ဦးလေးဆီသွားတယ်
Jen,ဦးling သမီးဘာကူရမလဲ
Ling,အော် မရှိပါဖူး သမီးရယ် အေးဆေးသာနေ ငါ့သမီးလည်း ပျင်းရောပေါ့
Jen,ဟီး နည်းနည်းပါ ဒါနဲ့ ဦးling ဟိုဘက်ခြံက ဦးလေးကြီးက အခုထိ အိမ်ပြန်မလာသေးဖူးလားဟင်
Ling,သူအိမ်ပြန်လာတယ် မလာတယ်က ခန့်မှန်းဖို့ အတော်ခက်တယ်
Jen,ဟမ် ဘယ်လိုကြီးလဲ
Ling,သူက အိမ်ပြန်လာရင်တောင် ညဘက် မီးဖွင့်ချင်မှ ဖွင့်တာ အမှောင်ထဲ နေချင်နေတာ
Jen,ဟွန်း မီတာခကုန်မှာ ဆိုးလို့လား
Ling:အော် ငါ့တူမနဲ့ ဒီလို သူထောင်က လွတ်လာပြီထဲက အလုပ်တေကိုပဲ အာရုံစိုက်လုပ်တယ် ပတ်ဝန်းကျင်ဆိုတာကို အဆက်အသွယ်ဖြတ်ထားတာပေါ့ လူဂွစာပေါ့
Jen,အော် သူက တစ်ကယ်ပဲ သူ့အဖေကို သတ်တာလားဟင်
Ling,ဦး အဲ့စကား အမုန်းဆုံးပဲ အဖေမဟုတ်ဖူး ပထွေး
Jen,ဦးling သူ့အကြောင်းသမီးကိုပြောပြ
Ling,သူ့အကြောင်းက ထွေထွေထူးထူး မရှိပါဖူး သူကငယ်ငယ်က အရမ်းစာတော်တယ် လူချစ်လူခင်ပေါတယ် ပျော်ပျော်နေတယ်
ဒါပေမဲ့
"သူ၁၀နှစ်အရွယ်မှာ သူ့အဖေရုတ်တရက်ဆုံးသွားတယ်''
"သူ့အဖေဆုံးပေမဲ့ သူ့အဖေက သူ့နာမည်နဲ့ အမွေတေကို ပေးပြီးသား''
"ဒီတော့ အပူအပင်မရှိပေါ့''
"မကြာခင်မှာ lisaအတွက် သူ့အမေက အကောင်းဆုံး တေတွေးရင်း နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက်တယ်''
