မနက်ခင်းစောစောစီးစီး ဧည့်ခန်းမှာ မိသားစုတေ စုံနေတယ်
Ms. Kim,သမီး အမှန်တိုင်းပြောနော် တစ်ကယ်ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဖူးမလား
Jen,ဟို.....ဟိုဒင်း......ဟိုဟာ
Mr. Kim,ဟာ သူ့မေးတော့ သူဘာသိမှာလဲ သူတိူ့ဘာသူတိူ့ ဘာဖြစ်ဖြစ် ပတ်ဝန်းကျင်မှာ သတင်းတေက ပျံ့ကုန်ပြီ
Ms. Kim,ဒါဆို ဘာဆက်လုပ်ကြမှာလဲ ကျွန်မ သေသာသေလိုက်ချင်တယ် အခုမှ သမီးက ၁၇ပဲဲရှိသေးတယ်
Mr. Kim,တရား စွဲရအောင်လဲ ကို့သမီးက သူများ အိမ်သွားအိပ်တာ တစ်ကယ်ပါပဲကွာ ခေါင်းရှုပ်လိုက်တာ
Ling,ကျွန်တော် တစ်ခုတော့ ပြောပါရစေ ကျွန်တော့ သူငယ်ချင်း lisaက လူရိုး လူအေးပါ တစ်ကယ်ပဲ သူတို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ကြဖူးဆိုတာ ကျွန်တော်ယုံတယ်
မိသားစုတေ စကားပြောနေရင်း
Lisa,ကျွန်တော်ဝင်ခဲ့လို့ ရမလားဗျ
Ling,lisaပဲ လာ သူငယ်ချင်းလာ
Lisaလဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာ နေရာယူပြီး
Lisa,ဦးနဲ့ အန်တီကို တောင်းပန်ပါတယ်
Mr. Kim,တောင်းပန်တိုင်းပြီးသွားမှာလားကွ
Lisa,ဟုတ်ကဲ့ပါ တစ်ဖက်မိန်းကလေးနစ်နာသွားတာ သိပါတယ် ဦးတို သဘော အတိုင်းဖြစ်စေရပါမယ်
Ms. Kim,ငါတို့ကတော့ မပေးစားချင်လဲ ပေးစားရတော့မှာပေါ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ငါ့သမီးလေးရဲ့ သိက္ခာက ရှိသေးတယ်
Lisa,ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်တော် jenကို တာဝန်ယူပါ့မယ်
Lisa သူ့ အကျီ အိတ်ကပ်ထဲက လက်စွပ်ဗူးလေးကို ထုတ်ပြီး
Lisa,ဒါက ကျွန်တော့အမေပေးခဲ့တာပါ စေ့စပ်လက်စွပ်ပါ jen အတွက်ပါ
Mr. Kim,အေး သဘော မတူလို့ မှ မရတော့တာ မတတ်နိုင်ဖူး တစ်ကယ်ပဲ မင်းတို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့ဖူးလား
Lisa,ဟုတ်ကဲ့ မဖြစ်ခဲ့ပါဖူး
Mr. Kim,ဒါပေမဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က ယုံမှာ မဟုတ်ဖူး မင်းငါ့သမီးကို ယူရမယ်
Lisa,ဟုတ်ကဲ့
Jenကတော့ မျက်နှာသေလေးနဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ ဘုရားပွဲလှည့်.....
