Jenတစ်ယောက် ညနေစောင်းတဲ့အထိ ကို lisaပေါင်ပေါ်က မဆင်းဖူး
Lisa,မင်းမပြန်သေးဖူးလား ပေါင်တေ တောင့်နေပြီ
Jen,ဘာလဲ ညိုငြင်တာလား
Lisa,မဟုတ်ဖူး ဦး ပေါင်တေ နာနေပြီ
Jen,အယ် စောစောကမပြောဖူး ဦးကလဲ အရမ်းနာနေပြီလဲ ဆေးလိမ်းပေးရမလား အခန်းထဲ သွားမလား
Lisa,ဟိတ်ကလေးမ တော်တော် သွား အိမ်ပြန်တော့
Jen,ဟွန်း နေပေါ့ စေတနာ နဲ့ပြောတာကို ပြန်ပြီ
Jen စိတ်ကောက်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ထွက်သွားတယ်
Lisaလဲ jen ပြန်တော့ အိမ်ထဲဝင်
Jen အိမ်ပြန်တော့
Sooနဲ့ Irene ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက် အနေအထားနဲ့ မျက်နှာ ကျက်ကို ကြည့်နေကြတယ်
Jen,ဟဲ့ အိပ်နေကြတာလဲ မဟုတ်ပါဖူး မျက်လုံးကြီးတေ ပွင့်လို့
Irene,သူလေ ဘာတေ ပြောနေမှန်းမသိဖူး အန်တီဆိုလား ဘာလား အဲ့တာ သူပြောတာ နားထောင်ပေးနေရတာ
Jen,ဟမ် ဘယ်က အန်တီလဲ
Irene,လာ jen မမ ရေချိုးလိုက်အုန်းမယ် သူပြောတာ ညီမလေး ဆက်လက်နားထောင်ပေးလိုက်
Jen,အော် ဟုတ်
Jen Irene နေရာ ဝင်အိပ်
Soo,သိလား အန်တီက သိပ်လှတာပဲ ကြည့် အန်တီ့ အပြုံးလေး အန်တီ နှုတ်ခမ်းလေး အန့်တီ မျက်လုံးလေး အန့်တီ့ပါးလေး
Jen,ဟဲ့ နင် ဘယ်က အန်တီ ကိုပြောနေတာလဲ
Soo,ဘယ်သူရှိရမှာလဲ အန်တီယောင်းကို ပြောတာ
Jen,ဘာ
Jen ထထိုင်းပြီး
Jen,ငါ့ကိုကျ အဖိုးကြီးနဲ့ ကြိုက်တယ်လေး ဘာလေး နင်ကျတော့
Soo,နားညီးတယ် ငါ အန်တီကို ချစ်တယ် ငါနဲ့ အန်တီနဲ့ကို အောင်သွယ်
Jen,အေးနောက်နေ့ ငါဦးကိုပြောပေးမယ်
Soo,ပြီးရော အခုတော့ ငါ စိတ်ကူးယဥ်လိုက်အုန်းမယ်
Jen,ယဥ်ဟေ့
Jenလည်း ပြတင်းပေါက်လေးကနေ ဟိုဖက်ခြံကို ငေး
