Fangirl

Chapter 23: Date

FIRST DATE.

Eleize Pov.

Pababa na ako nang makita ko si Zonkyul sa Living room nag aantay. Nakatulala siya malayo ang tingin mukang malalim ang iniisip niya ah. "Let's go?" I ask mukang nagulat siya sa pagdating ko tinignan niya ako nang nakangiti.

"What? Is this any dirt in my face?" Tanong ko. Wala nakatingin Lang siya sa akin, Hindi ako komportable na tinititigan niya ako kaya umiwas ako nang tingin matutunaw na namam ako.

He's wearing a white Gucci t-shirt and a black fit jeans and  a white sneakers shoes.

"You look different" saad niya habang nakangiti.

"Let's go" tumayo siya at naglakad sinundan ko siya nang huminto siya at inantay ako para sabay kaming maglakad.

Hinawakan niya ang kamay ko na ikinagulat ko first time to ah, at sabay kaming naglakad.

Pinagbuksan niya pa ako ng pinto ng sasakyan niya. Isang Mitsubishi na kulay Black. Wow yaman diba pumasok na siya sa driver's seat at ako naman sa tabi niyang upuan.

Lumapit siya sa akin hindi ko alam kong anong gagawin niya kaya napatras ako anlapit na niya, nakatingin siya sa nga mata ko habang palapit siya nang palapit sakto itataas na niya ang kamay niya at napapikit ako.

Isusuot niya lang pala yung seatbelt ko. Nakatitignan nalang ako sa kanya habang sinusuot niya ang seatbelt ko nakakahiya ang ginawa kong pag atras akala niya siguro tuloy kong ano na iniisip ko.

Ngumiti siya nang malagay niya yung setbelt ko. Ngumiti nalang din ako at umiwas ng tingin dahil sa kahihiyan. Sinuot na niya ang seatbelt niya at aktong magdadrive na siya nang pinigilan ko, tumingin siya sa akin.

Bigla ko kasing naisip na wala siyang cap,shades,at mask para matakpan ang muka niya at hindi makilala ng iba.

"Wear your shades,mask, and cap" pag uutos ko.

"Oh yah, I didn't get them"kalmado niyang sagot.

"Why? What if someone recognize you?" Alala kong tanong. Bat ba ako nag aalala sa kanya? 'Hindi ko din alam' sabi ng utak ko.

"They might recognize me but I'm with you so they don't do anything even hurting you cause I will not let them do that to you." Sagot niya at pinaandar na niya ang sasakyan kaya wala akong nagawa kundi manahimik lang. Halos 30 mins. Kami na bumyahe papuntang Namsan Tower.

"We're here!.. excited na sigaw ni Zonkyul. Tumingin ako sa labas Grabe dito palang natatanaw ko na ang mga tao andami, talaga namang maganda at kaakit akit ang Namsan.

Pinagbuksan ako ni Zonkyul ng pinto at tinanggal ko na ang setbelt ko. Inilahad naman ni Zonkyul ang kamay niya nakakahiya naman kong dideadmahin ko lang yun kaya inabot ko na rin ang kamay ko.

Andaming tao di mapagkakaila maganda talaga ang Namsan.

Naglakad na kami nang may makitang nagtitinda sa gilid gilid kaya tumigil kami. "Yeobo, Do you like Corndog?" Tanong ni Zonkyul na ikinagulat ko.

"I said stop calling me Yeobo, Panget!" Pagsasayaw ko. Nagpout lang siya
"Rule #8" seryoso niyang sabi. Sabi ko nga rule #8 yun.

"Got it." Tipid kong sagot.

"By the way what is Panget?" Seryosong Tanong niya. Curious siya, sabi niya what ever I want na itawag sa kanya.

Bahagyang napangiti ako na maging tawa na sasabihin ko na sana Ang meaning nun nang may narinig kaming nagsasalita sa kabilang store napatingin ako dun.

"Hey, Panget let's eat kimchi" Paanyaya ni Ate girl . Pinoy ba siya? 

"Yah, I like that babe" sweet naman na sagot nang kasintahan niya.