Jennie ile aramızda güzel bir bağ vardı. Başka doktorlara karşı bana tutumu daha samimiydi. Bu nedensizce hoşuma gitmeye başlamıştı.
Bugün Watson Jennie'ye bir aşı yapmaya çalıştı. Jennie biraz zorluk çıkartınca, ona tokat atmak için tüm vücudunu gerdi. Ona yetişip havada olan ve hızlıca Jennie'nin yüzüne inecek olan o eli tuttum. Bana o iğrenç bakışını sundu. Sanki dişinin arasına sıkışmış bir et parçasını oradan sökme duygusuyla bakıyordu bana. Jennie hızlıca arkama saklandı. Kulağına git diye fısıldadım. Gitse ne değişecekti ki? Yarın yine bu suratları görmek zorunda kalacaktı.
Watson'ı askerlerin yanında küçük duruma sokmuştum. Bunun acısını gece onun altındayken alacaktım. Benden hoşlandığını söylemişti. Hafif bir öpüşme vücutlarımızın sürtüşmesiyle sonlanmıştı. O günün sabahında doktorlara özel bölümün kapısında Watson'ın o neşeli sesini dinledim. Sesi ne kadar neşeliyse anlattıkları o kadar iğrençti. Dün gece yaşadıklarımızı sanki ülkenin her yerinde baskıya verilen bir gazate yazısı gibi söylüyordu. Keşke sadece bununla kalsaydı. Doktorların çoğunun gözü zaten bendeymiş. Mesela James benim Doktor fotoğrafıma bakarak 31 çekiyormuş. Joe ise hergün popomu dikizliyormuş ve bir gün becermenin hayaliyle yatıyormuş.
Koğuşumuzda ki çoğu kadının yaptığımız deneylerden dolayı öldüğünü düşünüyordum. Doktorların altında değil... Ve bu iğrenç varlıklar bununla gurur duyuyordu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
denek-jensoo
FanfictionTiksinç görüntüde olan tüm bu deneklerden nefret ediyorum. Hepsi bu sonu hak ediyordu...
