kayıp ev

Yedi kişi, boş bir arazi

Genç : Siz de mi?
Fatma: Bize bir, kız ev arkadaşımız olacak dendi ve o da bu kız.
Genç: Bana da bir, erkek ev arkadaşı olacak dendi.
Fatma: Ben senle kalmam.
Melisa; Ya bunu mu düşünüyorsunuz? Ev yok ev!
Gül: Boş arazi
Takılı kalmıştım. Tüm birikimim hiçe gitmişti.
Fatma: Iyi mısın?
Ve bir kişi daha, bir kişi daha, bir kişi daha; 7 kişi olduk. Herkes aynı yeri almış. Diğer gelen kişiye 3 kişi daha var demişler, diğerine de ve diğerine işe 6 kişi demişler.
Faruk(genç): Sana altı kişi ev arkadaşın dediler ve sende kabul ettin.
Kemal:Öğrenci insanız ne yapayım?
Faruk: Bana böyle bir ev var dendi yani baktırmıştım. Bu olamaz.
Melisa:Bana da evi babam aldı. Be hala bul diyor adres belli diyorum yok diyorum. Of! Kafayı yiyeceğim.
Kemal:Kazıkladık.
Ismail: Bu ilk değil galiba alışkınsın.
Kemal:Ne diyorsun bana salak mı?
Faruk: Durun. Baban sana başka ne dedi.
Melisa: Bul dedi.
Faruk: Tapuları çıkarın.
Turan: Emir kipi en sevmediğim dikkat et kelimene kötü olmayalım.
Faruk:Kusura bakma, oldu mu?
Turan: Al
Hızlıca masaya vurur gibi tapuyu koydu ve sırayla herkes çıkardı. Fatma bir saattir iyi misin diye soruyordu. Herkes bize döndü.
Fatma: Ne bakıyorsunuz lan açıkta bir yer mi var?
Kemal: Oha! Varsa sen söyle göz hakkı diye bir şey var.
Fatma, Kemal'in omzunda yumruk attı. Eli çok ağırdır, sonuçta siyah kuşağı var.
Kemal: Ayı mısın?
Fatma: Devamı var alır mısın?
Ismail: Kavga zamanı değil.
Kemal/Fatma: Sen sus!
Turan: Sen iyi misin?
Bana bakıyordu yani bu soru banaydı.Bunu anladım ama ben iyi miyim? Işte bunu bende bilmiyorum.