K: Bugün çarşı izni var ne yapacaksın?
Işim var.
Üniformamı çıkardım. Sanki eksiktim. Ben hiç mesleğimsiz beni düşünmedim.
Yaşama sebebim, hayatım, nedenlerim her şeyim işime bağlıydı. Her ülkemi koruduğumda iyi hissediyordum. Peki benim özel bir hayatım var mıydı? Hayır, az önce de kendi kendime dediğim gibi benim hayatım da işimdi.
Yolda nefes almak için yürürken karargâhtan haber geldi. Beni çağırdılar. Ve şuanda operasyon için hazırlanıyorum. Bir terörist gurubunu basacağız.
C: Komtanım hazır mısınız?
Geliyorum.
Üstümü giyindim. Generali gördüm.
General: Kızım dikkatli olun.
Alıp gelicez o hainleri komtanım. Arabada gidiyorduk. Yolda gördüm. Onu asıl hayatım ve ondan sonra sadece bir nefes aldığımı, kendimi sildiğimi, hayatımın benim olmadığını, nasıl öldüğümü ve o an anladım ölü olduğumu, yeni anladım.
Kişi: Komtanım geldik. Ancak bu kadar yaklaşa biliriz. Fark etmemeleri için durduk.
Inin. Plan belli herkes işini yapsın.
Ben ne ara bu kadar taş oldum duygusuz. Doğruya bu ben değilim.
Ne oluyor. Bir acı hissediyorum. Kalbim kanıyor.
A: Tuzakkk
B: Komutanım iyi misiniz?
Yere düştüm. Kan kaybediyorum. Bilincim kapanıyor ve ölüyorum.
Ölüler de ölebilirmiş.
öldü.
