Sahilde yürüyorum. Yüzüme hafif rüzgar çarpıyor. Havanın güzelliği beni mutlu etmesi gerekiyor.
Gece evden sıkılıp çıktığımda aklıma geldi. Beni havanın güzelliği bile mutlu ederdi.
Ne oldu bana artık hiç gülmüyorum.
Insanlar beni tek tek bıraktılar. Hep surat astığım için tek kaldım.
Rol yapamam canım zaten çok yanıyor. Hissizleştim dediğim her gün canım yanıyor. Etrafımda kimse yok ama ben gün doğumuna bile üzülüyorum.
Tekrar başlamak. Yaşaya bilmek için para, para için işe gitmek. Patron kaprisleri, herkesin gözleri üstümde olduğunu biliyorum.
Kimisi uyumadığımı belli eden göz torbalarıma, kimisi pis kokuma yada kıyafetlerime laf ediyor. Arkamdan konuşuluyor.
Onlar gibi değilim. Oyuncu olamam, canım acımasın diye iki yüzlü olamam.
Olamam.
Benden benliğimi, ruhumu istiyorlar. Ben ise onlara bedenimi veriyorum. Sadece bir adım.
Atlayacağım ve son. Herkes sonu düşünemek istemez ama var. Ve ben ona bir adım kalayım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çakıldım. Son nefesim.
öldü.
