Whuut!?

Hoofdstuk 5

Mijn vader is nu al een uur weg.
Sterre en ik hebben een plan bedacht om te ontsnappen.
We staan klaar.
Nu nog wachten tot mijn vader terug komt.
We zijn gespannen.
Het moet lukken.
Anders word hij super kwaad en dan zijn we nog lang niet jarig.
Ik ben bang.
Was mijn moeder hier nou maar.

"30 minuten later"

Hij is er nogsteeds niet.
Het duurt lang. 
Opeens horen we de deur open gaan.
Mijn vader komt binnen.
Eindelijk...
Mijn zusje slaat mijn vader keihard met een knuppel op zijn kop.
Ik en mijn zusje rennen snel de deur uit maar we stooten ons tegen een kist.
Ik zie in een oogopvang wat erin zit, een lijk ...
Ik wil doorrennen maar het kwam me zo bekend voor.
Ik kijk nog een keer snel en schrik.
'Sterre!' roep ik schor.
Ze draait zich om en kijkt me raar aan.
'Kom we moeten snel gaan!' roept ze.
'Mama....' huil ik en ik wijs naar de kist.
Mijn moeder was er dus toch al de heletijd.
Ik moet nog meer huilen.
Sterre komt naar me toe en kijkt in de kist.
Ze ziet opeens helemaal wit.
Ook zij moet nu huilen
'Mama..' zegt ze.
Samen huilen we heel hard.
Om niet te geloven wat er in de kist zit.
Of eigelijk om niet te willen geloven wat er in de kist zit.
Onze moeder ligt dood in de kist...

'Ja kijk maar eens even goed, daar ligt jullie "mama".'
Ik kijk geschroken om.
Mijn vader
Door mijn moeders dood dacht ik niet meer aan hem.
Shit hij is hier natuurlijk nog!
Zou hij eigelijk onze moeder vermoord hebben?
Niet aandenken nu!
Je moet hier weg!
'Sterre!' roep ik.
'Wa..'
Het is te laat.
Mijn vader schopt en slaat ons weer naar de kamer.
Sterre en ik moeten alweer huilen.
'Dus jullie dachten dat jullie konden ontsnappen' zegt hij op een gemene toon.
Ik en Sterre houden onze monden.
'Nou!' roept hij.
'Sukkels' zegt hij en hij loopt de kamer uit.

Ik heb pijn in mijn armen en benen.
Maar dat boeit niet.
Want het meesten pijn, heb ik in mijn hart.
Hoe kan hij me dit aandoen?!
Ons opsluiten en vervolgens onze moeder te doden.
Laat dit nooit gebeurd zijn! denk ik de heletijd.
Laat dit allemaal een droom zijn!
Maar ik weet, dit is allemaal echt...

Even later komt mijn vader weer terug.
Met de kist.
Waar onze moeder in zit.
'Dit is jullie voedsel voor de rest van de maand' en hij zet er een paar flessen water naast.
Wat!!!!!!!!!!!!!!!
Ik ga toch niet mijn moeder opeten!

Sorry dat ik (alweer) niet snel heb geupdate! Ik heb wel geprobeerd dit hoofdstuk langer te maken. 

Vote/comment/Fan

xxx NoraxD