Karanlık ve esrarengiz bir kasabada doğan iki bebeğin soylarından gelen mistik cadı güçleri kasabalıların işlerini ters götürür. Çocukların cadı güçleri olduğunu öğrenen kasaba halkı bir gece vakti, annelerini zorla alıkoyarak halkın önünde diri dir...
Karanlık ve yağmurlu bir gecede dünyaya gelen iki bebek ve sonuçlarından rahatsız olucak kasaba halkı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O fırtınalı gece de Bayan Rose'nin doğum sancısı tuttu. Iyi değildi, karnındakiler ona ağır gelmişti artık. Mutfak sandalyesinin oraya oturdu ve eliyle karnına bastırdı. Bayan Rose,sanki bu zamana kadar karnında tüm dünyayı taşıyormuş gibi hissetti, bir an. Çocuklarını doğurtması için orta yaşlarda bir kadın olan Alice'nin yolunu gözlüyordu,dört gözle. Bayan Rose, bu şiddetli sancıya dayanmak için dişini sıkıyor, her zaman öyle yapıyordu. Çünkü çocuklarını kasabanın öğrenmesi, onlar için hiç iyi olmazdı. Bayan Rose saf ve iyi kalpli bir cadıydı. Zamanında kasabalılar ile bir anlaşma yapmıştı, Bayan Rose'nin kasabada kalması sonucu, kendi soyunu sürdüremeyecekti. Genç kadın,kızları için endişeleniyordu. O sırada kapı aralandı. Içeriye telaşlı Alice girdi. Gözlerini dimdik yerde can çekişen Bayan Rose'ye dikti. Bayan Rose, bitmişliğin en derin noktasındaydı. Son bir kez gözlerini acıyla yuman genç kadın,Alice'nin yardımıyla sırtını duvara yasladı. Bir eli karnında bir eli de Alice'nin elini tutmaktaydı. "Şimdi Rose!" dedi ikna edici sesiyle. Hamile kadın, yutkundu. "Yapamam, Alice."dedi bitmiş halde. "Ölüceksin Rose! Onları dünyaya getirmelisin." "Ya kasabalılar? Onların peşini bırakmazlar."dedi. Hamile kadının sancısı sağ tarafına vurunca, genç kadın acıyla feryat yakındı. Alice tek çare olarak onları dünyaya getirmesini söyledi, ısrarla. Bayan Rose, inadını bir kenara fırlatıp karnını Alice'nin yardımıyla aşağıya ittirdi. Genç kadının alnından damla damla sular boynuna doğru akmaya başlamıştı. "Hadi Rose!"dedi Alice cesaret verici sesiyle. Bayan Rose acılar içinde kıvranıyordu, çocuklarını dünyaya getirmek için. "Biraz daha dayan Rose."dedi Alice tekrardan.
Bayan Rose,bir hışımla kendini zorladı. Ardından kulağına gelen bebek sesleriyle yüzünde oluşan tebessüm onu ferahlattı. Genç kadın derin, yavaş nefesler soluyarak alnını karışladı. Gözlerini Alice'e çevirdiğinde, ince, kum renginde olan kollarının arasında iki bebek vardı,ağlıyorlardı. Hem de hiç durmayarak. Alice, onları şöyle bir süzdü ve sonra da Bayan Rose'ye baktı. Bayan Rose da bebeklerine bakındı. "Rose?"diyerek kolundaki bebekleri ona uzattı,Alice. Bayan Rose, bebeklerini kucağına aldığı an, anne duygusunun ne olduğunu hissetti. Ilk defa anne oluyordu ve bunca zamana kadar onları karnında hapis tuttu. Ama şimdi, onları korumak zorundaydı. "Çok güzeller."diye tızladı Rose. "Peki ya isimleri? Onlar kadar güzel mi?"dedi Alice, bir isim bekliyordu, onlara yakışacak bir isim... "Becca ve Ivy."dedi kurumuş dudaklarının arasından, genç kadın. Alice, kadına gülümsedi. Bayan Rose, bebeklerine bakmaktan keyif alıyordu, sanki tüm manzarası onlarmış gibi bakıyordu. Alice, bu anı bozmak istemedi, bu yüzden iznini isteyerek ordan ayrıldı. Bayan Rose, kızlarını odasındaki iki beşiğe koydu. Onlara komik şeyler yaparak onları güldürdü. O gecenin sonunda Bayan Rose, hayatını sadece kızlarına adamıştı. Onları hayatının bir bütünü haline getirmişti. Eşi Luca, onun için kendini feda etmişti. Luca ve Rose birbirlerine düşkündü. Ancak kasabalıların Rose'nin bir cadı olduğunu öğrenmesi, Luca'nın hayatına mâl oldu.
