(Short terms)
Introduction:
Ang saya saya ko. Dahil now I know I do love her. Mahal ko nga siya.
Pero ang hirap sa masyadong curious…
Kaya napatanong ako sa sarili ko,
“Gusto ba niya ang mga pinaggagawa ko?”
Isang araw, o dalwa ang lumipas matapos ang party at nang yari ang himala…
Nag text si Mich…
PM ha. PM.
Meaning saken lang ang text,
Ito sabi, “Ui, thanks nga pala sa teddy bear, bakit mo nga ba ako bnigyan?”
This was the sort of thing I was talking about.
May ineexpect ba siya?
Gusto nya ba ito?
Ang gulo.
“Special ka eh.” yUn na lang ang sinabi ko…
Sa gabing iyon.
Binagabag ako ng aking kaisipan.
“Ano ba talaga ang hanap saken ni Mich?
Mahal pa ba nya ako?
Pag babanat ako ng isa, hindi ko naman alam kung gusto nya ito…
Hayy.”
‘di na ako nakatulog ng gabing iyon.
Katext ko si samuel ng mga oras na iyon.
He’s mabest friend.
Talking makes it all better.
Nag usap kami for like 45 minutes.
Then paalam na.
Mga alas dos na ng madaling araw bago ako natutulog.
Habang ang cp ko ay nasa ilalim ng unan ko at tumutugtog ng mga kanta ng FM static at Simple Plan.
I was so confused.
She is such a big puzzle…
Which I think is impossible to solve…
The next day.
Nagpasya akong I clear ang lahat…
Tapusin ko na ito.
Gusto ko ng mawala ang mga katanungan sa puso at isip kong bumabagabag sa akin gabi gabi.
Gusto ko ng matapos ang paghihirap ko.
To normal people,
Maaaring magka mental disorder ang mga ito pag nasa gantong sitwasyon.
But I kept strong.
“Mich pwd magtanung sau mamaya?” text ko sa kanya…
“Ano ba? Ngaun na…” reply nya.
“Mamaya, para diretsuhan.” Sabi ko.
“O ge.”
Time was easily passing and before I knew it,
Alas sais na ng gabi.
Katext ko si Kit.
She was texting me how happy was Mich with me.
She reminded me of the gift I gave her that 18th of december.
Lalo lamang akong naguluhan.
Kaya agad ko ng tinext si Mich:
“Michelle, pwd magtanung?”
“O ge blisan mu na, katamad na magtext eh.”
“Wag ka mag alala, maiksi lang kelangan kong sagot,
Yes or no lang,
Ganoon pa rin ba ang feelings mo para saken.
I’ll accept any answer.
Gawa naguguluhan na ako.”
Inintay ko ang reply nya.
Several minutes passed…
“NO.”
Nanahimik ang mundo…
I didn’t know kung anong dapat maramdaman ko ng mga oras na iyon.
Should I be relieved? Kasi now, I can move on with no worries…
Or…
Should I collapse of sadness?
Lahat ng efforts ko, wasted.
Nagpasya ako…
I should be damn relieved.
Now I can move on with ease.
Pwede ko na siyang kalimutan ng hindi nag aalala sa kanya…
Dahil wala na naman siyang feelings para sa akin eh.
But then again,
Ang aking kaisipan:
Totoo kaya ito?
O pagsubok nya lamang ito?
Then I remembered God’s phrase:
Ang tunay na pagmamahal kagaya ng sa Diyos natin.
At ayon nga sa prayer nating “Our Father”
“Don’t put us to the TEST.”
True love never tests.
That’s God’s love.
That’s true love.
Magpapasko na.
Alam mo kung anong wish ko?
Ang maging masaya si Michelle…
Kanino man siya mapunta…
Sino man ang totoong laman ng puso nya…
‘di ako nagseselos…
She just doesn’t feel the same way like I do.
I wish her a great life with whom really makes her happy.
Ang wish ko para saken,
PEACE…
PEACE OF MIND
PEACE OF HEART
PEACE OF SOUL…
Iyon lang ang kailangan ko.
Malapit na nga pala ang 2013.
Natanong ko na rin kung anong new year’s resolution ko…
Iyon ay ang magmove on…
To excel more…
To be more stronger in every storm…
In every painful moment.
Kasi alam ko marami pang hapdi akong mararanasan…
For the first time…
Itutuloy…
(Ayan lang muna ang chapter 6…
Thank u for reading…
Hindi pa yan ang last…
Marami pa…
Merry Christmas at Happy New Year!!!
Tama tamana muna ang Wattpad!
Ui! Enjoy mo muna ang Christmas Season ui!
Abangan nyo na lang ang next Chapter…
Thanks! Happy Holidays! J)
