Elites

Chapter 2

Chapter 2

Every archies are talented and skilled. They are being trained to enter the ground arena without knowing why they have to do it. It is just being mandatory in all fields. That arena is bound for the game called League of Archangels. They say once you win this battle it will give you benefits such as power and wealth. You'll be known.

The league is a competition. Pero hindi tulad ng inaasahan ay hindi ganoon kadaling mapabilang sa league na iyon.

Sa league magkakaroon ng labanan ang bawat miyembrong mapapabilang doon.

Ngunit kailangan mo munang tumuntong sa 4th grade bilang senior bago ka maging bahagi noon.

Iyon lamang ang tanging paraan upang makilala ka at ang iyong pamilya. Kapag nanalo ka, it will not just benefit you but your whole family. Kung kaya naman ang iba ay sariling pamilya nila ang nagtutulak para sumali ang mga anak nila sa palahok na iyon.

Walang ring nakaaalam kung anong klase ng kumpetinsyon ang nangyayari. Ayon sa mga naririnig naming kwento ay hindi na nakakabalik pa ang mga nagiging kasapi ng league. That's how hard to be in that ground. You'll never know if you can make it and leave that arena alive.

"You're spacing out," Pukaw sa kaniyang atensiyon ng kaniyang katabi.

"Oh," yun lang ang lumabas sa kaniyang bibig ng mga oras na iyon bago ang isang ngiti. Isang mapait na ngiti.

"I was just wondering if I'm gonna meet my parents again," pag-amin ko.

Tahimik lang si Conan na nakaupo sa sofa ng dorm ko.

Ang mga normal na Archies ay magkakasama ang bawat limang estudyante sa iisang silid, bukod ang mga lalaking archies at babaeng archies ng building.

Pero dahil isa siya sa miyembro ng elite, mayroon siyang sariling silid. Ganoon ang patakaran. At may sariling building din kami na mga miyembro lamang ang maaaring pumasok.

"You'll gonna compete?" Tanong niya sakin.

Tumango ako. Nakita ko kung paano nagbago ang ekspresiyon niya.

"That's a dangerous decision Aaliyah," May pagbabanta ang boses nito.

"I know," Mariin din ang naging sagot ko. Alam kong delikado iyon pero buo na ang desisyon ko.

"You may get hurt! No one can tell if there is really a chance you can still be alive after that Aaliyah!" Medyo may halong inis na ang boses nito pero mas lalo lang akong naging mariin.

"Meron Conan. There's an evidence na nakakapagsabing totoo ang sinasabi nila! Kung hindi nga yun totoo, bakit mayroon silang mga litrato? Mga mensahe?"

"How sure are you na hindi lang gawa gawa ang mga bagay na iyon?" 

Natigilan ako sandali sa sinabi nito.  Pero hindi pa rin ako nagpatalo.

"No matter what I'll still participate. Paano ko malalaman kung hindi ko susubukan?"

"You can't do that Aaliyah. Mapapahamak ka lang!" Pagtutol muli nito sa akin.

"Why not?! I just wanna see them again!" Sa pagkakataong iyon ay nagkaroon na ng crack ang boses ko, senyales ng pamumuo ng tubig sa aking mga mata.

I'm so sensitive with the topic.

Gusto ko lang namang gumawa ng paraan upang makasamang muli ang magulang ko.

Mali ba iyon?

Napaghagugol sako sa isipin na kung paano nalang kung hindi ko sinubukan ay magsisisi lang din ako sa huli. Hindi iyon maaari.