დილით არცისე ადრე გაგვიღვიძია დილით ჯენი დამახტა თავზე.
-აეგდე გვაგვიანდება ნახევარი საათი დაგვრჩა ჩქარა (ჯენი)
-აუუუ ძილს არ გაცდიან რაა
*სკოლაში*
-ნეტა ერთი დღე ისე დაიწყოს რო ხმა არ ამოიღონ_გადავჩურჩულე ჯენიდ მაგრამ უცებ ემას ხმა შემოგვესმა
-უიჰ ნაგვ..
-გააგრძელებ და ეგ დაგრძელებული წამწამები და სილიკონის ტრაკი აღარ გექნება_შეაწყვეტინა ჯენიმ შემდეგ კი საკლასო ოთახში წავედით გაკვეთილი მალე დაიწყო ნუ რათქმაუნდა ყურადღებას არ ვაქცევდი უბრალოდ მუსიკებს ვუსმენდი მაგრამ უცებ შეტყობინება მომივიდა.
???:დიდ დასვენებაზე კაფეში მოდი
მე:ამმ და რომელი ხარ?
???:გვერდზე გამოიხედე და დაინახავ_თქვადა ჯანქუქი დავინახე დღეს სხვაგან დასვა მასწმა.
მე: კაი
დიდი დასვენება მალე მოვიდა და კაფეში გავიქეცი ჯენისთვის არც მითქვამს კაფე ძალიან ახლოს იყო ამიტომ 2 წუთში იქ ვიყავი. ჯანქუქიც იქ დამხვდა
-ამმ რა გინდოდა_ვკითხე და სკამზე დავჯექი.
-ერთი სიტყვით გუშინ იმიტომ გადაგარჩინე რომ ადამიანს გასაჭირში ვეხმარები არც ვიცოდი შენ თუ იყავი და არც მაინტერესებს_მიპასუხა უხეშად და პასუხს არც დაელოდა ისე წავიდა გაოცებული დავრჩი და რატომღაც გული მეტკინა კიდეც მართალია მომწონდა მაგრამ ცოტათი .
***
2 წელი გავიდა არ იცვლებოდა არაფერი ჯანქუქის დაცინასთან დაკავშირებით რათქმაუნდა ჩვენც არ ვაკლებდით ენის შეტრიალებას მაგრამ რათქმაუნდა მმწყინდა ამ ორ წელში მოწონება სიყვარულში გადაიზარდა მიყვარდა თან ძალიან, არ მავიწყდებოდა რა გამიკეთა მაგრამ მაინც მიყვარდა და ვერ ვიყვარებდი, გოგოებმა ამაზე არ იცოდნენ და რადგან დღეს ჩამოდიან ჯისუ და როუზი ვაპირებ დღეს ვუთხრა სამივეს რამდენიმე საათში აეროპორტში ვიყავით გოგოების დასახვედრათ იქ ჯანქუქი და თეჰიონიც მოვიდნენ ვიმჩნევდი რომ არ მსიამოვნებდა მაგრამ პირიქით. მალე გოგოები ჩამოვიდნენ თვითმფრინავიდან და მაშინვე მათთან გავექანეთ
