~Pierwsza szansa~

Prolog

Właśnie dzisiaj przeprowadzam się do LA. Do mojego taty nie umiem się doczekać, zawsze chciałam tam pojechać.

Pakuję wszystko co mi będzie potrzebne do drogi.

Mój tata ma mnie odebrać z lotniska.

- Kally rusz się trochę - przypomina mama.

To nie tak że z mamą mam gorszy kontakt, tylko chce też trochę być z tatą. Dawno go nie widziałam.

- Chwilę, tylko spakuje to! - powiedziałam i spakowałam sprał na komary.

- A to ci po co? Na pewno tam komarów nie będzie - i zaczyna się że mnie śmiać.

- Tego wiedzieć nie możemy co nie? - i spakowałam to do torby.

- Możemy już jechać? - pyta mama. - Za chwilę spóźnisz się na samolot a tego nie chcesz prawda?

No co ty.

- Tak, bo za chwilę na serio już nie pojadę - i ruszyliśmy w drogę.

Po pięciu minutach byliśmy, już na lotnisku. Szczerze tutaj prawdziwych przyjaciół nie mam. I dlatego się cieszę że wyjeżdżam do taty.

Może tam, znajdę prawdziwych przyjaciół i miłość mojego życia?

- Po co ci tyle tych walizek?! - pyta mama.

Mam ponad z trzy walizki.

- Oj mamo to nie jest aż tak dużo, tylko trzy walizki - mówię.

Patrzę  na tablice i patrzę kiedy mam wylot oczywiście dostaliśmy informację że mój samolot się spóźnia.

Nie no super.

- Samolot, do LA przyjedzie za piętnaście minut proszę panśtwa - ogłosiła.

- Mamy jeszcze piętnaście minut, żeby być razem - mówi mama.

- Hej! Mamo zawsze możemy gadać przez telefon - mówię - Nawet codziennie, wszędzie i o każdej porze.

- Nawet w noc mogę zadzwonić?

- Nie no przez przesady - mówię i się śmieje.

****

Już czwarty raz dzwonie do tata i oni razu nie odebrał, nie no super. Na szczęście wiem jaki ma adres.

Wyszłam z lotniska i poszłam szkuać Taxic.

- Taxci! - wołam. I nagle się zatrzymała.

- Słucham? - spytał uprzejmie.

- Może mnie pan zawieść pod adres ******* - i podałam adres.

- To jest nawet Bilsko, nawet na jakieś dziesięć minut będziemy - mówi.

I pojechaliśmy, i tak jak powiedział byliśmy po dziesięciu minutach.

Już chciałam płacić ale nagle powiedział.

- Pani dzisiaj nie płaci - mówi - Dzisiaj to na koszt firmy a raczej taksówki.

- Dziękuję i miłego dnia życia a raczej wieczoru - i wyszłam z samochodu.

Skierowałam się do budynku i weszłam zobaczyłam że jest widna więc weszłam do tej widny i dałam Ostatnie piętro.

Po chwili już byłam i zobaczyłam że zamiast pisać numerki na przykład mieszkanie 1, 2 czy 3.

Ale tu było pisane alfobatycznie. Ja miałam literę A. A obok było napisane B.

I nagle ktoś wyszedł z drzwi B. Była to dziewczyna chyba w moim wieku.

- Jestem Tina twoja nowa sąsiadką - przestawiła się.

- A ja Jestem Kally, dopiero co się przeprowadziłam - mówię.

- Od teraz będziesz moja przyjaciółką okej? - pyta energicznie.

- Dobrze! - i zaczęliśmy się śmiać.

- Chodź do mnie na chwilę - mówi i bierze mojej bagaże.

I weszliśmy do jej mieszkania.

- Karidat! - woła kogoś.

- Tak Tina? - mówi i nagle zobaczyła mnie. - A ty kim jesteś?

- Kally...- Nie dokończyłam bo ktoś mi przerwał.

- To jest Kally, moja przyjaciółka i dopiero co się przeprowadziła - powiedziała Tina.

- Jestem Karidat i zajmuje się nimi - mówi.

Nimi? Może ma siostrę.

- Masz siostrę? - pytam.

- Nie, no coś ty, ale mam brata jest starszy - powiedziała.

- Okej, to co robimy?

- Może chcesz wiedzieć, jak będzie w szkole? - pyta.

- Jasne opowiadaj - i zaczęła mi opowiadać.

****

- I jest taka Gloria i jej glorianki są tak wredne ze szkoda gadać - mówi.

- Jak w każdej szkole, zawsze muszą być wredne osoby - mówię.

- Teraz przynajmniej będziemy się razem trzymać - mówię.

- Karidat! - zawołał męski głos - Wiesz gdzie położyłem pracę domową?

Boże, jaki on ma piękny głos.

- Dante, tutaj są - krzyczy.

Czyli ma na imię Dante. Ładne imię.

I przyszedł do kuchni.

- Dante! Gdzie są twoje maniery? - mówi Tina.

- Jestem Dante...

-----------------------------------------------------------

Chciałabym żeby tą książkę przeczytała ona debiltotalny

I żeby dała mu opinię.

Ja dopiero zaczynam pisać Książkę o Kally i Dante.

Przepraszam za wszystkie błędy..